De bel voor de laatste ronde

Nog één week en Patrick Lefevere (45) heeft zijn laatste Ronde van Frankrijk in dienst van Mapei-baas Giorgio Squinzi achter de rug. Volgend seizoen gaat de West-Vlaming in zee met Domo, het bedrijf van Jan De Clerck, voor wie hij met een budget van 200 miljoen frank per jaar een wielerploeg met vooral Belgische inslag moet runnen. Daarmee strijkt hij de peetvader van het Belgische wielrennen Noël Demeulenaere fors tegen de haren in. Demeulenaere is ook de rechterhand van vader Roger De Clerck, tegen wie de Domo-baas zich de jongste maanden herhaaldelijk heeft afgezet. Maar dat zal Lefevere een zorg wezen: “Iedereen beschouwt Lefevere toch als een dwarsligger,” lacht hij.

Lefevere, tijdens zijn sportieve leven een bescheiden wielrenner (hij won onder meer Kuurne-Brussel-Kuurne en een rit in de Ronde van Spanje), is in enkele jaren uitgegroeid van een ploegleider met een boekhouddiploma tot de manager van een uit de kluiten gewassen KMO met dik 400 miljoen frank omzet per jaar. Als baas van World Cycling bracht hij lijmfabrikant Mapei in het peloton en bouwde hij het uit tot een Italiaans-Vlaamse wereldploeg waarin Johan Museeuw, Andrea Tafi, Tom Steels, Axel Merckx en in een vorig leven ook Frank Vandenbroucke de successen opstapelden. Italië sloot Lefevere in de armen. “Na acht jaar in Italiaanse loondienst ( nvdr – eerst bij GB-MG, later bij Mapei) ziet het hele peloton me als een Italiaan.”

Maar de succesrijkste Belgische wielermanager liep de jongste maanden gebukt onder de dualiteit in de Mapei-ploeg, waarin Italianen en Belgen niet altijd even broederlijk naast elkaar leefden. Hij droomde al lang van een topwielerploeg met daarin de beste Belgische wielrenners en de talentrijkste jongeren. Daarvoor wilde hij zelfs zijn villa in Noord-Italië achterlaten. “Geef me 200 miljoen en ik bouw een Vlaamse wielerploeg uit die internationaal in elke klassieker kan meespelen. Met bovendien een degelijker structuur dan de meeste bestaande ploegen.”

In de nieuwe sponsor vond Lefevere alvast een forse bondgenoot. En wie weet kan de zoon van een Roeselaarse autoverkoper bij Domo ook een andere droom verwezenlijken: een degelijk merchandisingapparaat uitbouwen rond een wielerploeg. Want, zegt Lefevere: “We laten enorme kansen liggen in het wielrennen. Eén wielertoerist op drie rijdt met een Mapei-trui. Als we op elke trui een centje zouden kunnen verdienen, zou de ploeg ook kunnen blijven voortbestaan als er een topsponsor afhaakt. Maar de sponsors zien blijkbaar het nut niet in van een gestructureerd merchandisingbeleid.”