Crisis brengt metaal-bedrijven dichter bij elkaar

Een jaar geleden werd Luc Leenders de voorzitter van de Vlaamse

metaal-federatie Vlamef. Dankzij de malaise in de sector is de club hechter geworden, maar de leden durven elkaar nog wel eens een loer te draaien.

In nood kent men zijn vrienden. Dat, zegt voorzitter LucLeenders (61) van de Vlaamse metaalfederatie Vlamef, is het positieve van de huidige malaise in de staalwereld. “Nog nooit hebben de grondstofprijzen zo’n grote sprong omhoog gemaakt. Daarom is het moeilijk om stabiele offertes te maken. Maar op zo’n moment hebben onze leden heel veel aan de informatie-uitwisseling op onze bijeenkomsten.”

Leenders was een jaar geleden de ‘Chinese vrijwilliger’ van dienst om Roeselarenaar MichelEspeel op te volgen. “Hij vond dat het de beurt was aan een Limburger. En ik was de enige bestuurder uit die provincie, vandaar. Maar ik heb er geen spijt van.” Het ledenaantal van de vereniging is lichtjes geklommen, van 120 naar 126. ” Agoria is multisectoraal, terwijl wij ons richten op één specifieke doelgroep. Maar we vullen elkaar aan. Een fusie is niet nodig, maar we zijn ook geen concurrenten.”

De voorzitter broedt ook op een idee om er zeker van te zijn dat de Vlamef-bedrijven waar voor hun lidgeld krijgen. “Veel or- ganisaties beschouwen dat als een cheque die je int op voorhand. Ik vind dat als leden niets aan onze werking hebben gehad, ze hun geld moeten kunnen terugkrijgen.”

Hun familiebedrijf in Meeuwen-Gruit-rode hebben Luc en zijn broer Marc nu definitief in handen gegeven van hun kinderen, de vierde generatie al. De onderneming telt 22 werknemers, boekt zowat 3 miljoen euro omzet en staat als toeleverancier voor de automobielsector sterk in lasertoepassingen.

Het voorzitterschap kost hem gemiddeld een volle dag per week, flink meer dan wat Leenders er zelf van had verwacht. Zijn hobby’s – bridgen, zeilen en fietsen – boeten er heel wat tijd bij in. Ander inschattingsfoutje: “Ik dacht dat sommige zaken evident waren, omdat we allemaal collega’s zijn. Maar we zijn natuurlijk ook concurrenten en sommigen hebben elkaar al eens een loer gedraaid.” De beste herinneringen in zijn eerste werkingsjaar bewaart de Limburger aan de themadagen, waarvan sommige ruim honderd deelnemers trokken.

Verbolgen is de Vlamef-topman vooral over de administratieve vereenvoudiging, die hij een absolute lacher vindt. “Het wordt juist alleen maar complexer. Ondernemers worden niet beloond maar gestraft. Bij KMO’s met minder dan vijftig werknemers moet iedereen renderen, die hebben niet voor alles iemand om de boel op te lossen. Daarom hebben we bijvoorbeeld zelf een cd-rom ontwikkeld om de administratieve rompslomp rond veiligheid en preventie te helpen opvangen.”

Behalve het lidmaatschapsgeld wil Leenders in de resterende twee jaar van zijn voorzitterschap vooral meewerken aan een boodschap voor de overheid over de reële problemen op de werkvloer. “Een van onze leden kreeg onlangs inspectie om te zien of hij de voorschriften voor een mogelijke nucleaire aanval naleefde. Ik vind dat ver gaan.”

L. H.

Leenders vindt de administratieve vereen-voudiging een absolute lacher. “Het wordt juist alleen maar complexer.”