“Come to daddy”

Bill Clinton maakt zelf zijn regels, ook op de golfbaan.

Een van de grote kwaliteiten van politici is dat ze cijfers altijd op zo’n manier weten te gebruiken dat ze gelijk hebben. Bill Clinton, de vorige president van de Verenigde Staten, gebruikt dat wapen blijkbaar ook op de golfbaan. Dat staat te lezen in het boek van Don Van Natta Jr over de golfprestaties van de Amerikaanse presidenten: First Off the Tee: Presidential Hackers, Duffers and Cheaters from Taft to Bush (Public Affairs, New York).

Clinton heeft geen problemen met de publicatie. Afgelopen zomer ontmoette hij Van Natta zelfs, hoewel de journalist-auteur hem drie jaar eerder in de New York Times een bedrieger had genoemd. Clinton had toen woedend gereageerd.

In zijn nieuwste boek beschrijft Van Natta op hilarische wijze de manier waarop Clinton vriendschappelijke partijtjes speelt. Zo is er het principe van de mulligan. In vriendenwedstrijdjes kunnen spelers, wanneer ze vinden dat ze onvoldoende opgewarmd zijn, de eerste bal gewoon slaan ‘om eens te proberen’, maar dan moeten ze wel met hun tweede drive voortspelen. Clinton heeft er zijn eigen variant op bedacht: de billigan. Bill vindt dat hij op om het even welke tee zoveel drives mag slaan als hij wil. Een recht dat hij zich trouwens niet alleen op de tee toeëigent. Tot vier balletjes toe, zoals tijdens een partijtje met de auteur van het boek. Spelers die na zo’n oefenwedstrijdje hun slagen tellen en daarna een stroke play-kaart indienen, worden daar niet meteen voor geprezen. Maar dat doet Bill Clinton dus zonder schroom. Van Natta beweert zelfs dat Clinton meermaals niet eens wist welke bal nu eigenlijk de zijne was.

Als hij een paar keer mag proberen, slaat Clinton zijn drive zo’n 250 meter ver. Maar als hij onder druk staat, kan hij niet beter dan dertien als handicap, een waarde die hij ook officieel naar voren schuift.

Een andere journalist, John Omicinski, schreef in augustus 1997 dat Clinton de regels moest leren respecteren – zowel in het dagelijkse leven als op de golfbaan. “Als Clinton zelf vindt dat hij 79 heeft gespeeld, dan kan niemand hem ervan overtuigen dat het 80 was.” Clinton praat ook graag op de green, zowel tegen zichzelf en tegen de bal. Wat dacht u van ” Come on, baby. Come to daddy.” We zeiden het al: zowel in het dagelijks leven als op de golfbaan.

Clinton heeft nog andere gewoonten. Zo geeft hij graag ongevraagd raad aan andere spelers. Van Natta pikt dat, want de ex-president kan dan best leuk uit de hoek komen en spekt zijn tips met hilarische anekdotes over beroemdheden met wie hij ooit op de golfbaan stond. Arnold Palmer, Jack Nicklaus, Greg Norman of zelfs Michael Jordan. “Voor iemand die voor de grand jury duizend keer herhaalde dat hij zich niets meer herinnerde, verraste Clinton me toch. Want op de golfbaan blijkt hij een fenomenaal geheugen te hebben. Hij praat over holes die hij jaren geleden speelde alsof het een paar uur eerder gebeurde,” zegt de auteur. Hij maakt zich ook kwaad op zichzelf wanneer hij een bal verkeerd slaat, waarna hij zijn caddie op zijn donder geeft, omdat die hem verkeerd advies zou hebben gegeven. Maar het belangrijkste is natuurlijk dat Clinton verslingerd is op de golfsport. Tijdens zijn impeachment ging hij vaak alleen spelen, soms eindeloze uren lang in de gutsende regen. Want als hij golf speelt, denkt hij aan niets anders.

Ooit liet Clinton zich ontvallen dat hij van plan was hard te trainen voor de professionele tour bij de senioren. Ondertussen heeft hij zich bedacht. Voor de centen hoeft hij het niet te doen: hij vraagt 150.000 dollar voor een lezing en streek onlangs een voorschot van 12 miljoen dollar op voor een boek dat hij schrijft. Ondertussen kreeg hij ook een voorstel om een televisieshow te maken: het zou hem 30 miljoen dollar rijker maken.

John Baete