Colsaerts zit in de lift

Nicolas Colsaerts blijft progressie maken. In de Trophée Lancôme werd hij vijfde, maar vooral ook dé revelatie van het toernooi.

Twee weken geleden deed Nicolas Col-saerts het uitstekend in de Trophée Lancôme, gespeeld op het parcours van Saint-Nom-la-Bretèche, een par 71.

De Belg deelde er de hele week het leaderboard met de Zuid-Afrikaan Retief Goosen, winnaar van de US Open 2001 en de voorbije twee jaar steevast de beste in de Europese Orde van Verdienste. Goosen haalde het uiteindelijk met 18 slagen onder de par, vóór de Ier Paul McGinley (-14), de Fransman Raphaël Jacquelin en de Engelsman Ian Poulter (-13), de Zuid-Afrikaan Hennie Otto en Colsaerts (-12).

De Brusselaar presteert vaker goed op Franse bodem. Eerder dit jaar zette hij al een puike prestatie neer in de Open de France. Maar deze keer stond hij dus tegenover Retief Goosen, niet de eerste de beste. Zodat de Belg serieus onder druk stond. Wellicht verklaart dat waarom hij op zondag een 72 sloeg, na drie putts op dezelfde hole en twee dubbele bogeys. Nadat hij de eerste drie dagen een 66 (1 eagle), 66 (2 eagles) en 68 had laten optekenen.

Het neemt niet weg dat een vijfde plaats in de eindstand uitstekend nieuws is voor Colsaerts. Daarmee wordt hij 65ste in de Europese Tour en kan hij blijven streven naar dat plaatsje in de topzestig dat hij ambieert. Dat zou hem inderdaad deelnamerecht opleveren aan de Volvo Masters van Valderrama, de grote finale van het circuit 2003, van 30 oktober tot 2 november.

Dat Colsaerts het tegenwoordig goed doet, laat zich verklaren door zijn vernieuwd zelfvertrouwen. Vertrouwen in het eigen kunnen.

” Nicolas speelt helemaal op de feeling,” wist zijn coach Michel Vanmeerbeek onlangs nog te vertellen. ” Als hij slecht speelt en niet precies meer slaat, is het compleet nutteloos om zijn slag helemaal te ontleden. Het volstaat dat je hem helpt om zijn natuurlijke swing terug te vinden, en het zit opnieuw snor.” En Vanmeerbeek kent de swing van Colsaerts als geen ander.

Het gaat Colsaerts nu dus voor de wind. Nadat hij tussen de zomers van 2001 en 2002 door een diep dal ging, volledig onderuitging in de Europese Tour en zich daarna voor de editie 2003 maar heel nipt kon kwalificeren via de Challenge Tour. Over twee weken wordt hij 21, een leeftijd waarop een golfspeler nog serieus aan zijn techniek en benadering kan schaven. De progressiemarge is er dus nog zeer zeker.

“In golftermen is hij nog een kleine jongen,” zegt zijn mental coachJos Vanstiphout. ôIk schat dat hij over vijf jaar veel verder zal staan.”

“Nicolas kan alles met dat balletje,” zegt de Franse profspeler Raphaël Jacquelin, die weet hoe de spelers van de Tour denken over Colsaerts. “Hij laat zich niet afschrikken door moeilijke slagen en blijft technisch niet beperkt tot een enkele swing.”

John Baete