Caddies liggen dwars

De caddies van het Amerikaanse profcircuit, de PGA Tour, zijn niet tevreden. Zeer geregeld worden ze verplicht een jasje met de naam van de sponsors te dragen, en daar eisen ze nu tientallen miljoenen dollar aan schadevergoeding voor.

Het grote publiek bekijkt de caddie doorgaans als gewoon maar iemand die de tas van de speler draagt, maar eigenlijk doet de man veel meer. Om te beginnen is hij een soort teamgenoot voor de golfer. Hij helpt het parcours te lezen, zoekt de ideale lijn voor een putt, kiest de perfecte club voor de slag en denkt mee na over de beste strategie.

De caddie geeft raad aan zijn speler, staat hem bij tijdens de training en ondersteunt hem mentaal. Op het hoogste niveau is caddie dan ook een echt beroep dat essentieel is voor de sport.

De verloning van de caddie verschilt van geval tot geval. Doorgaans krijgt hij een vast bedrag van zijn speler, eventueel verhoogd met een percentage van het prijzengeld. Dat kan soms 10 procent bedragen. Vorig jaar betaalde Rory McIlroy meer dan 800.000 dollar aan JP Fitzgerald, zijn caddie. En in de gloriejaren van Tiger Woods verdiende Steve Williams meer dan een miljoen dollar per jaar, waarmee hij een van de best betaalde ‘topsporters’ van Nieuw-Zeeland was.

Natuurlijk scheppen niet alle professionele caddies zo veel geld. De meesten hebben een onzeker bestaan omdat ze het moeten doen met contracten die amper een week lopen. Bovendien moeten ze vaak zelf hun verplaatsing en verblijf tijdens de toernooien betalen. In sommige toernooien van de PGA Tour krijgen caddies zelfs geen toegang tot de kleedkamer.

Ook dat zorgt voor ongenoegen en leidde er mee toe dat de Amerikaanse caddies nu protesteren en zelfs een klacht indienden bij een Californische rechtbank, waar ze hun portretrecht opeisen. De caddies weten ook dat de PGA Tour een gigantische geldmachine is, ieder jaar goed voor honderden miljoenen dollars. Ze komen heel duidelijk in beeld tijdens de toernooien die uitgezonden worden op de grote Amerikaanse televisiestations, zonder dat ze daarvoor ooit enige financiële compensatie kregen. Het is een deel van die koek die ze nu willen.

De grote bonzen van het Amerikaanse circuit geven voorlopig geen krimp en zeggen dat het een kwestie is die tussen de speler en zijn caddie moet worden geregeld. Maar achter de schermen neemt de druk toe en scherpen de advocaten hun juridische messen. Komt er niet snel een compromis, dan lijkt de Amerikaanse golfwereld vertrokken voor een lang proces. De caddies lijken niet van plan bakzeil te halen.

MIGUEL TASSO