C&A

Een aardverschuiving, zo lijkt het wel: C&A, Europa’s grootste kledingketen (met een omzet van “ongeveer” 450 miljard frank miljard en 42.000 werknemers), heeft enkele weken geleden de vakbonden aangeschreven om mensen af te vaardigen naar de Bijzondere Onderhandelingsgroep die de installatie van een Europese ondernemingsraad moet voorbereiden.

Totnogtoe stond de van oorsprong Duits/Nederlandse aandeelhoudersfamilie Brenninkmeyer bij de buitenwacht gekend om haar legandarische discretie en – daaraan gekoppeld – haar afkeer van vakbonden. Van gestructureerd sociaal overleg met de bonden is in de meeste landenvestigingen van de groep geen sprake, ook in België niet. Een ondernemingsraad is er evenmin: de directie haalt daartoe onder meer de geringe representativiteit van de bonden bij haar personeel aan, die volgens haar te verklaren is door de genereuze behandeling van de medewerkers, met hogere dan baremieke lonen en tal van extra-legale voordelen. Wel zijn binnen de kledingketen al jaar en dag eigen personeelscomités geïnstalleerd, die onder meer wat informatie over de resultaten verstrekt krijgen, maar die bijlange niet de rechten hebben van een ondernemingsraad. Alleen bij de Marca-keten, een 100%-dochter die zich als kledingdiscount positioneert, is er wél een ondernemingsraad sinds de jongste sociale verkiezingen, in 1995.

“Openheid is een teken van zwakte” was decennialang het devies van de Brenninkmeyers, die middels het statuut van een commanditaire vennootschap ook aan de publicatieverplichtingen inzake jaarrekeningen ontsnapten. Maar er waait nu volgens Bob Nicolaes, woordvoerder van C&A België, echt wel een nieuwe wind. Tekenend is bijvoorbeeld dat in de European Executive Board, van wal gestoken sinds de officiële overbrenging van het Europese hoofdkwartier naar Vilvoorde op 1 maart 1998, naast vier Brenninkmeyers ook twee niet-familieleden zetelen. En, zegt Nicolaes: “C&A staat niet vijandig tegenover de vakbonden. Indien zij hun representativiteit onder ons personeel kunnen aantonen, willen we zeker met hen praten.”

Bij BBTK en LBC is men verheugd over de aanzet tot het oprichten van een Europese ondernemingsraad. Maar wijst men er tegelijk op dat C&A tegen september ’99 door een Europese richtlijn sowieso verplicht zou zijn een Europese ondernemingsraad te installeren. En voelt men zich door de huidige “onverwachte” demarche van de bedrijfsleiding tot waakzaamheid aangespoord.