Brussels Airlines speelt Calimero

Het subsidiebeleid van Brussels South Charleroi Airport was de voorbije week weer eens de verklaring voor de zwakte van Brussels Airlines. Ook Calimero zoekt de schuld steeds bij de gemakkelijkste zondebok.

Hoe word je miljonair? Je start als miljardair en je begint dan met een luchtvaartmaatschappij. De boutade van de Brit Richard Branson, in een vorig leven de bezieler achter de carrier Virgin Express, is genoegzaam bekend. Weinigen beleven plezier aan een luchtvaartavontuur. Ook Brussels Airlines niet, dat elf jaar na zijn oprichting als doorstart van het failliete Sabena mee overeind wordt gehouden door een rondje overheidsmanna.

Maar de boutade dient al te vaak als een goedpraten van het eigen falen. Het zakenmodel van Virgin Express zat grondig fout. En ook dat van Brussels Airlines – waarin Virgin Express via een fusie een nieuwe toekomst vond – rammelt. Een decennium lang mikte de carrier op Europese vluchten, met Brussel als centraal knooppunt. Maar die markt van korte Europese vluchten is de voorbije jaren bijna volledig weggevreten door lagekostenmaatschappijen als easyJet en Ryanair.

Het gaat niet op het succes van die lagekostenmaatschappijen enkel te wijten aan eventuele subsidies via minder centraal gelegen luchthavens. Toch kreeg Brussels South Charleroi Airport de voorbije week weer de schuld van al wat verkeerd loopt in de Belgische luchtvaart.

Het zal een passagier worst wezen of hij vliegt met een flag carrier, zoals Brussels Airlines, dan wel met een vrijbuiter als Ryanair. Voor de consument telt zijn portemonnee. Bovendien is het bedrijfsmodel van de low cost carriers leniger en snediger. Zelfs de grote spelers als Air France en Iberia kunnen niet op tegen het lagekostengeweld.

British Airways speelt het slimmer. De Britse luchtvaartmaatschappij offerde haar Europese netwerk op en mikt nu vooral op het lucratieve Londen Heathrow als centrale spil voor intercontinentale vluchten. Wellicht kunnen de flag carriers zich nog enkel met dat zakenmodel onderscheiden. Langeafstandsvluchten zijn geen gesneden brood voor maatschappijen zonder franjes.

Waarom heeft Brussels Airlines nog steeds het Sabena-syndroom in de vleugels? De carrier heeft het voorbije decennium kostbare tijd en vooral levensbelangrijk eigen vermogen verloren, en dat bij een al bijzonder geringe kapitaalbasis. Pas de voorbije twee jaar gaat Brussels Airlines volop voor een intercontinentale strategie. Brussel, een van de wereldcentra voor diplomaten, toppolitici en lobbyisten, is een goudmijn. Brussels Airlines had dat segment al veel eerder moeten aanboren. De zowat 13 miljoen euro overheidssteun is slechts een pleister op de wonde.

Maar Calimero spelen is uiteraard altijd leuker en gemakkelijker. Ryanair is dan de zondebok voor alle kwaad dat Brussels Airlines overkomt. Toch bewijzen andere Belgische carriers, zoals Jetairfly of Thomas Cook, dat zij minder last hebben van die moordende concurrentie. Ook zij juichen het overheidsgeld toe. Maar met hun modernere en energiezuinigere vloot en flexibeler werkuren toont dat duo dat luchtvaart in België best wel leefbaar is.