Bestuurster met stalen zenuwen

Haar baas is een harde, maar de vastgoedbranche respecteert de tandem

Jean Thomas-Thérèse Dhaenens.

De Immobiliën Vennootschap van België (IVB) is zowel in België als in het buitenland (Luxemburg, Boedapest) op alle fronten aanwezig. In 2005 kon de onderneming uitpakken met een bedrijfsresultaat van 28 miljoen euro (het dubbele van in 2004). De ouderdomsdeken van de hoofdstad telt intussen 143 lentes.

Thérèse Dhaenens is al vijf jaar de rechterarm van gedelegeerd bestuurder Jean Thomas. Ze geeft grif toe dat ze niet graag in de schijnwerpers staat en dat ze zelden contacten met de pers uitlokt. En toch is de dynamiek die de beursgenoteerde projectontwikkelaar aan de dag legt, voor een groot deel aan haar te danken. Ze leidt de onderneming mee en superviseert de meeste dossiers voordat die voorgelegd worden aan de baas. Van opleiding is ze binnenhuisarchitecte.

Dhaenens omschrijft haar rol als ondankbaar maar noodzakelijk: “Zo goed mogelijk de budgetten respecteren blijft de hoofdzaak, om welk project het ook gaat. De vergunningen moeten worden opgevolgd en dat is vaak een werk van lange adem.” Ze is niet mals voor de Commissie voor Monumenten en Landschappen en maakt gewag van een aantal grote projecten van de IVB die vertraging oplopen door de wazige procedures en de logheid van de overheidsinstanties: de Brusselstower (Ruimte Noord), het Martelarenplein (Brussel) en het huizenblok Komen-Froissart (Etterbeek).

Thérèse Dhaenens werd tien jaar lang ingewijd in de geheimen van de bouw in een aantal architectenkantoren. Daarna deed ze ervaring op bij het algemene aannemersbedrijf CFE, waar ze 22 jaar doorbracht en uiteindelijk de hele vastgoedontwikkeling managede.

Het Brusselse vastgoedmilieu geeft onomwonden commentaar op het staalharde karakter van de gedelegeerd bestuurder van IVB, velen zijn niettemin jaloers op de tandem Thomas-Dhaenens. “Ik geef toe dat mijn baas zelden een blad voor de mond neemt en een onstuimig personage is. Maar ik kan u verzekeren dat ik in 99 % van de gevallen op dezelfde golflengte zit. Wie in deze sector echt van zijn stiel houdt, moet over stalen zenuwen beschikken om op te tornen tegen de kwade trouw van sommigen.”

Dhaenens heeft geen enkele moeite om haar plaats in te nemen in de mannelijke wereld die het vastgoed gebleven is. “Ik vind mijn evenwicht terug in de privésfeer en in mijn huis in Waver. Ik laad me daar weer op, het liefst in het gezelschap van mijn kleindochter, die het middelpunt van mijn wereld vormt.” Een van haar geliefkoosde plekken, als het werk het toelaat om even ongezien te ontkomen, is de Altro Mondo, een Italiaans restaurant net buiten Waver, waar ze zich allebei comme chez elles voelen.

PhC