Een eeuw geleden stierf meer dan 3 procent van de wereldbevolking aan de Spaanse griep, de ergste pandemie in de moderne geschiedenis. Toen waren dat 50 miljoen mensen, vandaag zouden er dat bijna een kwart miljard zijn.
Infectieziekten komen met een verontrustende regelmaat voor: ebola in West-Afrika, zikakoorts in Latijns-Amerika en het Middle East respiratory syndrome (MERS) dat voor het eerst in Saudi-Arabië opdook. Ook al was het bereik van recente uitbraken veel kleiner dan dat van de grieppandemie in 1918, toch werden ze niet altijd goed aangepakt. De klunzige reactie op de uitbarsting van ebola waaraan tussen 2014 en 2016 meer dan 11.000 mensen gestorven zijn in Guinee, Liberia en Sierra Leone, was de aanleiding voor talrijke acties.
De Wereldgezondheidsorganisatie zet landen ertoe aan in te stemmen met een externe evaluatie van hun gezondheidsregels. Met steun van de rijke economieën van de G7 en grote mondiale verzekeraars heeft de Wereldbank een pandemieverzekeringsmarkt gelanceerd die financiële middelen zal sluizen naar arme landen waar een besmettelijke ziekte is uitgebroken. Institutionele beleggers, belust op een stuk van de gezondheidsverzekeringsmarkt, hebben zich op de nieuwe ‘pandemieobligaties’ van de bank gestort. Zelfs de Amerikaanse spionnen pikken hun graantje mee. In-Q-Tel, de durfkapitaaltak van de CIA, investeert in het onderzoeksbedrijf Metabiota dat modellen opstelt voor pandemierisico’s.
Pandemische griep blijft een bedreiging voor de wereldgezondheid. In 1968 heeft de Hongkong-griep meer dan 1 miljoen mensen gedood. Een decennium eerder kostte de Aziatische griep minstens evenveel levens. Een gemuteerde vorm van het virus zou zich vandaag snel kunnen verspreiden en in een groot gebied levens eisen, zeker als het begon in een arm land met weinig mogelijkheden om een uitbraak op te sporen. Na ebola zal de wereld in 2018 op haar hoede zijn.
De auteur is algemeen directeur openbaar beleid, The Economist Intelligence Unit
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier