Bean – The Ultimate Disaster Movie

Regisseur Mel Smith brengt het door Rowan Atkinson en Richard Curtis gecreëerde tv-typetje “Mr. Bean” succesvol naar het grote scherm.

De aan M&M’s verslaafde, volstrekt humorloze en kleurloze Mr. Bean komt aan de kost als zaalwachter in de Royal National Gallery in Londen. Bean is allesbehalve geliefd bij de andere personeelsleden, maar geniet wel de bescherming van de voorzitter. Als Whistlers “Portret van Mijn Moeder” door een gulle weldoener aan de Grierson Gallery in Los Angeles wordt geschonken en een eminente kunsthistoricus wordt uitgenodigd om het schilderij in te huldigen, zien de ondervoorzitters van de Royal National Gallery hun kans schoon om Bean definitief te liquideren. Hij wordt als een vooraanstaand “doctor in de kunstgeschiedenis” naar Californië gestuurd, waar hij wordt opgevangen door zijn Amerikaanse collega David Langley…

De makers van ” Bean – The Ultimate Disaster Movie” zijn betrekkelijk trouw gebleven aan het tv-personage. Beans speech op het einde van de film is het enige nieuwe element dat aan zijn zwijgzame typetje werd toegevoegd. Misschien was het consequenter en inventiever geweest indien Rowan Atkinsons mimiek ook in deze scène verder was uitgebuit. Maar storend is het niet. Terwijl de meeste komieken er niet in slagen hun tv-sketches op een boeiende manier over te dragen naar het witte scherm, zitten die van Bean functioneel verwerkt in het verhaal.

Mr. Bean is de in maatpak gestoken oersaaie Brit, die ongestraft het onhebbelijk kind kan uithangen. In de uitbeelding van zijn type doet Atkinson denken aan het befaamde Monsieur Holut-personage van de Franse komiek Jacques Tati. Bean mist evenwel de tragischenuances en de subtiliteiten die Tati aan zijn creatie meegaf.

Hoe onbeholpen Bean er ook mag bij lopen, er is geen moment dat de toeschouwer zich in diens stommiteiten kan inleven. Elk medeleven gaat dan ook uit naar Beans gastheer David Langley. De opeenvolging van absurde gags zijn echter zo onweerstaanbaar grappig dat zelfs de grootste zuurpruim een ongewilde glimlach niet onderdrukt krijgt.

Onderbroekengrollen en misplaatste grapjes over de culturele verschillen tussen de ‘exuberant naïeve’ Amerikaan en de ‘beschaafde’ Brit werden achterwege gelaten. Geen enkele mop wordt oeverloos uitgemolken en regisseur Mel Smith, zelf een komiek, houdt de timing van de grappen in perfect geleide banen. Aan de “Mr Bean”-kenner om uit te vissen welke tics al gebruikt werden in de tv-reeks.

Piet Goethals

Bean – The Ultimate Disaster Movie Onweerstaanbaar grappig.