PVDA-voorzitter Raoul Hedebouw kreeg onlangs op de Franstalige zender RTL een dilemma voorgeschoteld: hij moest kiezen tussen de Amerikaanse president Joe Biden en zijn Russische tegenhanger Vladimir Poetin. Hedebouw zette beiden op gelijke voet. De Russen mogen zich dan wel misdragen met de invasie van Oekraïne, de Amerikanen waren in Irak en Afghanistan niet veel beter.
Het is een analyse die vaker wordt gemaakt in kringen die heel kritisch staan tegenover de Verenigde Staten. Ze leunen vaak aan bij radicaal-links, maar ook bij de vredesbeweging. Het gevolg is dat ze direct de wind van voren krijgen als ze pleiten voor onderhandelingen met Poetin om een einde aan de oorlog te maken. Dat belette Christophe Callewaert van de linkse opiniesite De Wereld Morgen en Ludo De Brabander, een voorman van de vredesbeweging, niet om in hun pen te kruipen en zich te verzetten tegen de in hun ogen overdreven oorlogsretoriek aan beide kanten.
Oorlogskoorts is geen betoog à la Hedebouw, maar de auteurs ergeren er zich aan dat elk kritische zin in de koelkast is gestopt. Ze waarschuwen ervoor dat West-Europa slaapwandelend op het pad zit dat rechtstreeks naar een Derde Wereldoorlog leidt. Het risico is niet denkbeeldig, schrijven ze: wie zijn ogen opent, merkt volgens hen dat elke vorm van rede zoek is. Ze stellen dat ze niet alleen staan. Op 1 augustus waarschuwde VN-baas António Guterres nog dat de wereld maar één stap meer verwijderd is van een fatale misrekening.
Hun waarschuwing is begrijpelijk, maar verschillende internationale experts hebben aangetoond dat de NAVO-landen geen rode lijn zullen overschrijden: een rechtstreeks conflict met de Russen moet worden vermeden. Moskou weet dat het zelfs bij het gebruik van kleine tactische kernwapens wereldwijd geïsoleerd raakt.
Wat het boek wel verhelderend maakt, is de analyse van de manier waarop de Verenigde Staten het conflict aan de westerse kant domineren. Europa staat erbij en kijkt ernaar. De Europese Unie heeft het zwaarst te lijden onder de crisis die de oorlog op de energiemarkten heeft veroorzaakt. Een meer vooraanstaande rol van de Europese Unie zou volgens de auteurs een goede zaak zijn. Ook al omdat vooral Washington de voorbije jaren in de aanloop naar de oorlog de meeste steun aan Oekraïne gaf.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier