Wat doe je wanneer je Serge Gainsbourg-biografie lovend onthaald werd en de uitgeverij aan je mouw trekt voor meer? Er nog eentje schrijven natuurlijk. Dat is wat dichter/performer en vooral gedreven Gainsbourg-fan Rudolf Hecke deed. In 2012 verscheen de eerste Nederlandstalige biografie over het enfant terrible van de Franse muziekwereld van zijn hand. Ruim vier jaar later ligt het vervolg Parcours Gainsbourg in de rekken.
Het idee voor dit tweede boek over Lucien Ginsburg, zoals Gainsbourg eigenlijk heette, rijpte door de conferences die Hecke over de zanger-componist gaf. Hij kreeg geregeld de vraag of de plaatsen die een rol speelden in het leven van Gainsbourg bezocht konden worden. Die locaties werden het vertrekpunt van dit werk. Aan de hand van het letterlijke parcours dat Gainsbourg aflegde, krijgen de lezers toelichting bij de belangrijke momenten uit zijn leven. Het gros van de stopplaatsen bevindt zich logischerwijze in Frankrijk, maar het boek buigt zich ook over de plaatsen in ons land of Nederland waar de artiest zijn opwachting maakte. In die zin kan Parcours Gainsbourg als een soort reisgids bestempeld worden. Hecke bezocht trouwens als eerste Vlaming de woning van Gainsbourg in Parijs.
Hecke bedient zich rijkelijk van het uitgebreide reservoir aan anekdotiek rond Serge Gainsbourg. Maar de auteur graaft ook dieper. Het was voor velen een paradox dat iemand die meer dan eens objectief als ‘lelijkaard’ kon worden bestempeld, diva’s als Jane Birkin of Brigitte Bardot (zij het kortstondig) aan zich wist te binden.
Achter de poseur zat een gevoelige man. Gainsbourg was zonder meer een keetschopper met een grote mond, maar tegelijkertijd was hij erg timide. Hecke loodst ons langs de vele vrouwen die Gainsbourg wist te veroveren. Maar Gainsbourg, dat is ook tabak en alcohol. Aan het eerste was hij sinds zijn elfde verslaafd, de drank werd zijn grote vriend tijdens de legerdienst. Het excessieve gebruik van beide zou ook zijn dood betekenen.
Tijdens zijn carrière zou Gainsbourg overigens grotere successen oogsten met zijn composities voor anderen, dan met werk dat hij zelf bracht. Als componist was hij onverbeterlijk. Niet zelden waren zijn dubbelzinnige teksten goed voor een relletje. Onder andere de Franse Eurosongfestival-winnares France Gall was boos toen bleek dat ze liedjes moest zingen van Gainsbourg die een zeer dubbelzinnige inhoud hadden. Ooit zat hij straalbezopen in een tv-show samen met Whitney Houston en deed hij de Amerikaanse zangeres een oneerbaar voorstel. Die was verontwaardigd, maar haar reactie was vooral gespeeld. Het nummertje zou zelfs door beide achter de coulissen afgesproken zijn.
Aan relletjes dus geen gebrek in het leven van Gainsbourg. Een anekdote die nog altijd de ronde doet in Frankrijk met zijn hoge belastingdruk en zijn vermogenstaks, is die van Gainsbourg die een briefje van 500 Franse frank in brand stak en wachtte tot er nog een kwart van overbleef. Daarop zei hij: “Dat is wat ik overhoud, als ik alle belastingen heb betaald. En waar gaat al dat geld naartoe? Naar wapens.” Het filmpje blijft een hit op YouTube.
Rudolf Hecke, Parcours Gainsbourg, EPO, 2017, 324 blz., 24,90 euro
MICHAËL VANDAMME
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier