An American in Europe

Ze weten het zelf ook wel, de Amerikanen. “We hebben de indruk dat we een marathon lopen, en nog maar zes of zeven kilometer ver zijn”, horen we tijdens de persvoorstelling. De weg is nog lang. In Europa is een Amerikaanse auto per definitie nog altijd een eindeloos lange zuipschuit met bombastisch aangekleed interieur en een pedaal als handrem. Geen beelden die zich moeilijker laten bestormen dan vooroordelen.

De waarheid ligt nochtans elders. Ja, Cadillac heeft nog wel van die typisch Amerikaanse producten in het gamma. Zoals de Escalade, een monsterachtig grote SUV die in deze tijden van CO2-hysterie helemaal fout is. Maar in het gamma zit bijvoorbeeld ook een zeer interessante BLS (break), gemaakt op dezelfde band als de Saab 9-3 (Saab en Cadillac zijn verwanten in de grote GM-familie), weliswaar met een paar Amerikaanse trekjes in zijn contouren maar op en top Europees en geknipt voor de fleetmarkt. Mede door een zeer aantrekkelijke 1.9 turbodiesel.

Met de Cadillac CTS mikt de Amerikaanse constructeur op het segment dat zich laat bevolken door auto’s als de BMW 5, de Audi A6 of de E-Klasse van Mercedes. En daar heeft deze auto inderdaad argumenten voor. De eerste indruk is er een van hoog comfortniveau en luxueuze afwerking. Cadillac gaat er prat op dat nogal wat onderdelen in het interieur met de hand zijn gemaakt, en dat dringt ook door in de algemene indruk waarmee je na een testrit uit deze limousine stapt: degelijke, uitstekende afwerking met oog voor detail, en klasse. Zo werd gekozen voor materialen met geluiddempende kwaliteiten, en dat hoor je tijdens het rijden ook meteen. Of helemaal niet, dus. Het lijnenspel van de ledjes tussen de instrumentenpanelen en de retroverlichting in de deurpanelen vergroten de indruk van gezellige klasse. Je waant je zowaar in een lounge. Buiten ziet het plaatje er anders uit. Met zijn hoekige, strakke contouren oogt de CTS nog altijd als een onversneden Amerikaan. Een iets vloeiender lijn was dus welkom geweest om tegen de vooroordelen van de Europese autobestuurder in te rijden.

In het vooronder doet de nieuwe V6 van 3.6 liter met rechtstreekse benzine-inspuiting precies wat hoort voor deze berline. Hij levert behoorlijk wat trekkracht in de lage toeren, zodat je wat zuiniger kunt rijden. De automatische versnellingsbak voelt aan zoals je dat van een Amerikaan verwacht. Op de dieselmotor (dat wordt een 2.9 van 250 pk en om en bij de 550 Nm, overigens puike cijfers), die het Europese pad echt kan effenen, is het nog meer dan een jaar wachten. (T)

Jo Bossuyt