Ah, scoren, dat doet hij graag…

Er was ook een Belgische speler in Brookline. Een jongeman van zestien jaar!

Nicolas Colsaerts schitterde als een ster aan het Amerikaanse firmament tijdens de Ryder Cup Junior (zie Young Ryder Cup). Zijn agenda staat al behoorlijk vol: de Belgacom Open in le Zoute, het toernooi van Mauritius in december en nog drie toernooien in zijn categorie in Florida, waaronder de beroemde Orange Bowl en Doral waar hij zich al heeft onderscheiden tussen de meest beloftevolle spelers ter wereld. Maar zijn toekomst ligt nog niet helemaal vast. Enerzijds bereidt hij zich voor op het eindexamen voor de Middenjury om zo snel mogelijk in te kunnen gaan op de aanbiedingen van Amerikaanse universiteiten. Anderzijds droomt hij ervan prof te worden. “Ik denk er meer en meer aan”, vertrouwt deze sympathieke Brusselaar ons toe. “Maar ik ben er nog niet uit, want ik weet niet hoe ik mentaal zal reageren als ik een heel seizoen bijna niets presteer. Dat is zeker niet uitgesloten in de profwereld, hè. Ik denk dus dat ik eerst nog wat verder moet zien te komen op sportief vlak, en moet zorgen voor een stevige financiële buffer waarop ik kan terugvallen. We heten tenslotte niet allemaal Sergio García. Die kreeg dikke contracten aangeboden als hij prof wilde worden, dat is natuurlijk helemaal anders. We zullen wel zien als ik 18 of 19 jaar ben. Maar het komt regelmatig ter sprake in de gesprekken met mijn ouders en met mijn coach, Michel Vanmeerbeek.”

Aangezien de Belgische golfgemeenschap hem dit jaar bijna niet aan het werk heeft gezien, vraagt iedereen zich af of Nicolas eigenlijk wel vooruit is gegaan. “Heel zeker”, zegt Nicolas lachend. “Ik ben zeker vooruitgegaan. Vorig jaar lag mijn gemiddelde aantal slagen per toernooi boven de 73 en nu zit ik al op een gemiddelde van 72,5. Ik voel ook dat ik beter speel. Vroeger was ik vooral bezig mijn spel aan te passen aan de voorwaarden van buitenlandse toernooien, zoals op de Britse eilanden en in de Verenigde Staten. Tegenwoordig denk ik alleen nog maar aan scoren, en dat doe ik graag. Ik werk ook heel hard aan mijn putting en mijn chipping en dat levert resultaat op. Dat is enorm belangrijk en ik moet ook wel, want als ik meedoe aan een groot amateurtoernooi in Groot-Brittannië zijn mijn tegenstanders niet mals: zelfs de zoon van de bakker of de slager om de hoek speelt daar op een ongelooflijk hoog niveau.” Na het toernooi voor junioren, volgde Nicolas de Ryder Cup van heel dichtbij. “Ik was soms wel verbaasd als ik de Europese persberichten las, hoor. Natuurlijk applaudisseerde het Amerikaanse publiek meer voor de eigen spelers, maar de houding van de spelers was volgens mij sportief genoeg. En dat voorval op de green 17 met Olazabal werd vreselijk overdreven. In ieder geval, bij het enkelspel stonden de Europeanen nergens. Op de twaalf partijen behaalden de Europeanen +10 en de Amerikanen -20. Dát is de waarheid.”

john baete