ACADEMISCHE KOLONISATIE?

De fusie van de universiteiten van Diepenbeek en Maastricht is opnieuw op de lange baan geschoven. Voor de eeuwwende komt er geen schot in de zaak. Intussen stappen studenten over naar Leuven.

Van een “Limburg-gevoel” is er bij de fusiegedachte tussen de Universiteit Maastricht ( UM) en het Limburgs Universitair Centrum ( LUC) in Diepenbeek schijnbaar geen sprake. Beide universiteiten benadrukken graag het socio-economisch belang van een fusie: met 13.000 studenten wordt UM-LUC van rangorde vergelijkbaar met de Luikse universiteit. “Momenteel dient het LUC, wegens het ontbreken van een licentiaat informatica bijvoorbeeld, als een soort van feederuniversiteit van de KU Leuven,” stelt Johann Leeten, algemeen directeur van de Kamer voor Koophandel en Nijverheid voor Limburg. “Het samengaan met Maastricht, dat wel over een volledig academisch gamma beschikt, zou daar een einde aan maken. Limburg kan door een fusie de academische kennis verankeren.”

Toch zijn de fusieplannen, nauwelijks na het verschijnen van een positief rapport van een Nederlands-Vlaamse adviescommissie, alweer grotendeels opgedoekt. De timing om in 2004 tot een fusie te komen is achterhaald.

Dat heeft veel te maken met de voorbije, en de nakende, verkiezingen in Nederland en België. De Nederlandse gewezen minister van Onderwijs, Jo Ritzen, vertrok inmiddels naar de Wereldbank. Zijn Vlaamse collega Luc Van den Bossche (SP) vermijdt te bruuske stappen tijdens zijn nog één jaar durende legislatuur.

De Vlaamse begroting voorziet wel 3,5 miljoen om grensoverschrijdende initiatieven te stimuleren. Anderhalf miljoen daarvan gaat naar de uitbouw van een transnationale studierichting informatica-kennistechnologie. Eén miljoen naar de ondersteuning van de subcommissie economie. In zijn rapport streeft de Nederlands-Vlaamse adviescommissie immers naar de samensmelting van beide richtingen. Knelpunt bij de samensmelting is het uiteenlopend programma van beide. Diepenbeek besteedt meer aandacht aan een brede vorming en bestrijkt het volledige domein van de sociale wetenschappen. In Maastricht heeft men in hoofdzaak oog voor de economische (sub)disciplines.

Ten slotte gaat een miljoen naar de verdere onderhandelingen voor de fusie, en het verder uitbouwen van gezamenlijke opleidingen. Maar verder dan het bestaande informeel overleg meer te structureren, komen de beide raden van beheer voorlopig niet.

“De Leuvense lobby doet klaarblijkelijk zijn werk behoorlijk,” weet Leeten. “Hoe langer de fusie aansleept, hoe meer studenten worden aangevoerd naar andere universiteiten. Vroeger leverden we de grondsstof steenkool aan de Luikse industrie. Vandaag leveren we hersenen aan Leuven. Hoe heet dat ook weer? Kolonisatie?”