A Life Less Ordinary

Een moderne versie van de Amerikaanse “screwball”-komedie : dat is nog de beste omschrijving voor “A Life Less Ordinary”.

De Amerikaanse ” screwball“-komedie stamt uit de economische crisisjaren van 1930. Regisseurs als Howard Hawks, Frank Capra en Preston Sturges schonken in hun relatiekomedies van toen opvallend veel aandacht aan de vrijgevochten vrouwelijke hoofdpersonages. De vinnige dialogen en het suggestieve erotische kat-en-muisspel tussen man en vrouw mondden echter steeds uit in de overgave van de vrouw aan de “man van haar leven”. Zo vergaat het ook Celine (spetterend vertolkt door Cameron Diaz) in ” A Life Less Ordinary“.

Celine is een verwende rijkeluisdochter van een grootindustrieel. Als hobby schiet ze in je reinste Wilhelm Tell-stijl appels van iemands hoofd. Haar minnaars zijn veeleer pathetische speeltuigjes dan potentiële huwelijkskandidaten. Celines liefdesleven neemt een volstrekt andere wending als ze niet volledig tegen haar wil ontvoerd wordt door Robert ( Ewan McGregor), een voormalige werknemer van haar vader. Wat volgt, is een koppel op de vlucht voor een paar premiejagers.

“A Life Less Ordinary” vertelt niet meer dan het simpele pulpverhaaltje van “jongen ontmoet meisje, ze worden na ettelijke strubbelingen verliefd op elkaar en leven nog lang en gelukkig”. Voor de Schotten Danny Boyle, Andrew McDonald en John Hodge moet het een uitdaging zijn geweest om een productie te creëren die hun twee opmerkelijke debuutfilms overstijgt. Elke film die niet dezelfde impact van de morbide humor uit ” Shallow Grave” of de opzwepende adrenaline-opstoot van ” Trainspotting” uitdraagt, kan alleen maar ontgoochelen. “A Life Less Ordinary” bekijk je dan ook best zonder die twee culthits voor ogen. “A Life Less Ordinary” is een gezwinde en pittige romantische komedie waarin de makers met brio de clichés van het genre omzeilen en aanpassen aan de jaren negentig. Boyles regie is origineel, maar in de combinatie van zijn poppy aandoende beeldregie bereikt hij inderdaad niet dezelfde chemie tussen muziek en beeld als in “Trainspotting”.

In de klassieke “screwballs” wordt de seksuele aantrekkingskracht tussen de hoofdpersonages gesublimeerd door het sappige gekscheren van de twee seksen. In het script van Hodge zijn de dialogen niet steeds op dat niveau. De zwakke momenten worden evenwel opgevangen door het aanstekelijke acteursduo Ewan McGregor en Cameron Diaz. McGregor is vertederend als de onhandige en niet bijster snuggere kidnapper. Diaz gaat evenwel met alle troeven lopen. Haar personage is sluw, intelligent, vrank ondernemend en sexy. Voor haar alleen loont een verplaatsing naar de bioscoop de moeite.

PIET GOETHALS

A Life Less Ordinary Het simpele pulpverhaaltje van jongen ontmoet meisje.