1001 achterdeuren

An Goovaerts An Goovaerts is redacteur bij Trends

Het aantal keer dat het stelsel van de notionele-intrestaftrek is aangevallen, is niet meer op de vingers van een hand te tellen. Sinds het systeem in 2007 is ingevoerd, woedt de discussie. Via de maatregel kunnen ondernemers het kapitaal dat ze in een onderneming stoppen, fiscaal inbrengen. Net zoals dat kan met de intresten van leningen die bedrijven zijn aangegaan. Het heeft de belastingdruk op de bedrijven die ervan gebruikmaakten flink verlaagd. En het heeft de schatkist flink wat geld gekost. En daar worden politici zenuwachtig van.

Vanaf nu hebben de critici nog meer munitie in huis om de aanval in te zetten: misbruiken. De Bijzondere Belastinginspectie voert zeventien onderzoeken naar mogelijke misbruiken. Drie bedrijven hebben schuld bekend en gooiden het op een akkoord met de belastingdienst. Opbrengst: 30 miljoen euro. In 2008 werd een rondzendbrief verstuurd om de gaten in het wetgevende werk over de notionele-intrestaftrek te dichten. Maar partijen als de PS willen meer dan wat lapwerk. Ze willen het gebruik van het systeem koppelen aan een aantal voorwaarden zoals het scheppen van werkgelegenheid.

De eis van de PS heeft economisch geen zin. De notionele-intrestaftrek is er niet om werkgelegenheid te creëren en zal daar ook nooit efficiënt voor ingezet kunnen worden. De maatregel moest een alternatief bieden voor de aanwezige coördinatiecentra in ons land die dreigden weg te trekken nadat Europa hun gunstregime had geschrapt. En het systeem moest de bedrijven stimuleren om hun schuldgraad aan te pakken. Belgische bedrijven waren gemiddeld gezien gevaarlijk ondergekapitaliseerd. De notionele-interestaftrek heeft vele van hen ertoe aangezet zich beter te kapitaliseren. En niet op het slechtste moment. Want door het versterken van het eigen vermogen konden verschillende bedrijven de crisis beter bekampen.

Dat is een feit. Maar concreet meetbaar is dat niet. Het aantal faillissementen dat vermeden is, kan niet in cijfertabellen gegoten worden. Evenmin als het aantal arbeidsplaatsen dat daardoor niet verdwenen is. Ook kan niet geteld worden hoeveel internationale groepen in ons land zijn gebleven of gekomen dankzij onder meer de notionele-intrestaftrek. En dus zijn dit geen politieke argumenten.

Als de politici vinden dat er een probleem is met de werkgelegenheid in dit land, en dat is er, dan moeten ze dat niet trachten op te lossen via de notionele-intrestaftrek. Wel via de arbeidsmarkt. Dat de PS het kapitaalsysteem wil aanwenden om de arbeidsmarkt te dynamiseren is het zoveelste symptoom van de overbekende Belgische ziekte: een diarree aan inefficiënte wetten. Het Staatsblad loopt de jongste jaren over van nieuwe wetten. Het kluwen is onontwarbaar. De stortvloed aan regels heeft ons niet slagvaardiger of rijker gemaakt. Met de brij aan regels ontstond een sliert aan ontsnappingsroutes en optimalisatiesystemen. Het optimaliseren van de fiscale rekeningen is in dit land een sport. Het gebeurt door ondernemers, particulieren en evengoed overheidsbedrijven. De neergelegde balans van een onderneming toont hoe langer hoe minder de reële weergave van het bedrijf, maar is boekhoudkundige spielerei geworden. De balans weerspiegelt vooral een fiscale realiteit.

We kunnen er bijna een patent op nemen, op de creativiteit waarmee we een probleem in dit land proberen op te lossen. Niet door naar de kern van het probleem te gaan, wel door er allerlei nevenoplossingen voor aan te bieden. De belastingdruk op bedrijven is te hoog, dus voeren we honderden aftrekmogelijkheden in. Daardoor weet niemand nog wat wanneer en waarom af te trekken. De lasten op arbeid zijn te hoog en dus vinden we honderden uitzonderingsstelsels uit. Het aantal banenplannen staats haaks op het aantal banen dat deze plannen al geschapen hebben.

België kampt bijna op alle vlakken met hoge belastingen. De eenvoudige beslissing om de belastingvoeten naar beneden te herzien was jaren onbespreekbaar. Via allerhande wetten werd getracht de belastingdruk her en der te verlagen. Het heeft de lasten voor vele bedrijven en particulieren verlaagd. Maar voor evenveel van hen niet. Wie wil dat we correct belastingen betalen, moet een fair belastingsysteem op poten zetten. Eén dat uitmunt in zijn eenvoud en één dat voor iedereen van toepassing is. Zolang dit niet mogelijk is, mogen de achterdeuren gesloten worden, maar moet iedereen zijn handen van de notionele-intrestaftrek afhouden.

DE AUTEUR IS HOOFDREDACTEUR.

An Goovaerts

Wie wil dat we correct belastingen betalen, moet een fair belastingsysteem op poten zetten.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content