Ons zusterblad Knack kopte de voorbije week met ‘De machteloosheid van links’ op zijn cover. Tien mensen deden hier uitspraken over, onder wie professor Koen Raes. Die ziet “het spook van het kapitalisme” rondwaren.
Misschien zou de professor vanuit de Gentse universiteit beter eens een vijftigtal kilometer zuidwaarts trekken, naar Henegouwen. Raes kan daar de zegeningen van links toejuichen. De Parti Socialiste is er sinds 1894 incontournable. Met ofwel een volstrekte meerderheid, ofwel losjes 40 % van de stemmen. Ruim honderd jaar later zouden de eerste tekenen van het rode paradijs toch aan de horizon moeten opduiken.
Jammer genoeg blijft het wachten op de maakbare samenleving van de rode kameraden. De gemiddelde levensverwachting in Henegouwen ligt drie jaar lager dan in Vlaanderen. De werkgelegenheidsgraad bedraagt nog niet de helft van de beroepsbevolking. Amper 15 % van de werknemers is actief in de privésector. Henegouwen staat vooraan in de misdaadstatistieken. Het gemiddelde inkomen is hier het laagste van het land.
Van een gebrek aan goede wil kan nochtans moeilijk sprake zijn. Tussen 1994 en 2006 vloeide ruim 5 miljard euro naar de provincie, waarvan 2,8 miljard euro via diverse overheden. De privésector – de vermaledijde klassenvijand – pompte 2,25 miljard euro in de provincie. Het resultaat van die massale injecties is zeer mager. Het had alleen tot gevolg dat Henegouwen niet nog verder bergaf gleed.
Voorts schort er blijkbaar ook iets aan de kaderleden die het rode paradijs moeten verwezenlijken. In de grootste stad van de provincie, Charleroi, is de Parti Socialiste almachtig. De partij bemant dertig van de vijftig zetels in de gemeenteraad, en regeert met een absolute meerderheid. Toch hebben de mandatarissen weinig kunnen verwezenlijken in de lange mars naar het rode paradijs. De burgemeester wou verzaken aan het mandaat nadat zijn kabinetschef in opspraak was gekomen. Tegen vier van de tien schepenen loopt een gerechtelijk onderzoek. Voordien was hét zwaargewicht uit de stad, Jean-Claude Van Cauwenberghe, al afgetreden als minister-president van de Waalse regering. Het onderzoek spitst zich onder meer toe op favoritisme, zwartwerk en overdreven onkostenvergoedingen. Een socialistisch provincieraadslid moet zich verantwoorden voor mogelijke malversaties in zijn hoedanigheid als curator.
Tot hier een niet exhaustieve opsomming van de weldaden van de rode kameraden. Het blijft wellicht een van de meest paradoxale elementen uit de geschiedenis van de twintigste eeuw. Zelfs na de manifeste mislukking van de Sovjet-Unie blijven vele intellectuelen sympathiseren met het socialistische gedachtegoed. De econoom Joseph Schumpeter hield in zijn Capitalism, Socialism & Democracy een pleidooi voor het kapitalisme. Toch zag hij het systeem ten onder gaan, en nog wel aan zijn eigen succes. De welvaartcreatie van het kapitalisme, en zijn open geestesgesteldheid, laten immers toe dat critici uit zijn ruif eten. Mensen zoals Koen Raes bijvoorbeeld. Schumpeter schreef zijn werk in 1943. Wellicht heeft hij zich vergist. Laat dat kapitalistische spook maar snel los op Henegouwen.
Wolfgang Riepl
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier