10 erfgenamen van grote Belgische fortuinen

1 : SÉgolène Frère (27)

– Dochter van Albert Frère. – Communicatiedirecteur bij de juwelendivisie van Dior.De gracieuze entourage mag geen verrassing zijn en toch hadden we Ségolène Frère niet meteen verwacht als communicatieverantwoordelijke voor de exclusieve juwelen van Dior. De dochter van Albert Frère – enige Belg in de Forbes-parade van de rijksten wereldwijd – was na haar studie Business Economics en een specialisatie Financiën echt wel van plan om het pad van de financiële analyse in te slaan, een domein dat nauwer aansloot bij de activiteiten van haar vader. Ze liep trouwens enkele maanden stage bij zijn holding Nationale Portefeuillemaatschappij ( NPM), voor ze de afdeling communicatie van Belgacom kwam versterken. Maar het luxe-universum van Dior trekt haar blijkbaar meer aan. Daar kan ze ook haar relationele talenten inzetten voor een imposante groep met een internationale roeping.

Als bestuurder van Erbe en NPM volgt ze de verschillende participaties van de groep Frère, zonder er dagelijks bij betrokken te zijn. “In onze familie zijn zaken natuurlijk een bevoorrecht onderwerp van gesprek. Maar ik heb mijn leven helemaal zelf kunnen inrichten. Zelfs na het overlijden van mijn broer Charles-Albert heeft mijn vader mij niet gepusht om voor het familiebedrijf te werken,” vertelt Ségolène. Ze is dan ook blij dat ze heeft kunnen bewijzen iets in haar eentje te kunnen waarmaken. Wat een terugkeer naar de familieschoot uiteraard niet uitsluit. Vandaag woont ze in Londen en ze wil zeker nog een paar jaar bij Dior blijven, ook al zal ze het beslist wat rustiger aan gaan doen na de geboorte van haar eerste kind, dit najaar. “Een gelukkig en gezond gezin komt op de eerste plaats, maar ik ben niet van plan om te stoppen met werken. Werk vind ik onmisbaar.”

2 : Michèle Sioen (39)

-Oudste dochter van Jean-Jacques Sioen en Jacqueline Zoete, oprichters van Sioen Industries.

Een echte West-Vlaamse, met de voeten stevig op de grond.” Zo typeert VBOûtopman en Sioen-bestuurslid Luc VansteenkisteMichèle Sioen, de oudste van de drie dochters in het gezin Sioen. Jean-Jacques Sioen en Jacqueline Zoete staan in Ardooie bekend om hun harde werklust, die ze op hun dochters hebben overgedragen. Sioen is een referentie op het vlak van textiel, met als specialiteit coatings. De drie dochters kwamen aan het hoofd van een Sioen-divisie. In 2005 klimt Michèle een trede hoger. Haar vader zet dan een stapje terug en blijft dan enkel nog voorzitter van de raad van bestuur.

Michèle bereidde zich grondig voor op de familieopvolging. Op haar achttiende werd ze al in de adviesraad van het bedrijf opgenomen. Na haar studies volgde ze nog speciale seminaries over familie-opvolging. In 1991 verwoestte een brand de fabriek. Prompt overtuigde ze haar vertwijfelde familie om opnieuw te beginnen. ‘Handen uit de mouwen’ is altijd al haar devies geweest. Michèle heeft ondertussen zelf drie kinderen, maar ze zijn nog te jong om hen al van het bedrijfsleven te laten proeven. “Maar ik geef het toe, ik peil hun commerciële trekjes al wel eens.”

3 : Alexandre Lippens (34)

– Zoon van Maurice Lippens, voorzitter van Fortis. – Medeoprichter van Scope Invest.

Op zestienjarige leeftijd ontwaakte de reislust in Alexandre Lippens. Met een anglofiele opvoeding en een open kijk op de wereld, ruilt hij het Sint-Pieterscollege voor het United World College of the Atlantic in Wales. Terug in België, behaalde hij een licentie Economische Wetenschappen. Aan het bedrijfsleven dacht hij niet meteen. “Ik wilde meer de humanitaire richting uit.” Na zijn studie nam hij een sabbatjaar, waarin hij zich toespitste op pianospelen en diverse opleidingen en stages volgde op milieugebied – een familietraditie met een vader en een grootvader die getogen zijn aan de zandvlakte van het Zwin.

Tijdens zijn zoektocht naar een levensdoel kon hij rekenen op vader Maurice, die hem zijn roeping hielp ontdekken in de mediasector. Dat is trouwens een constante bij de nieuwe generatie Lippens. Twee van de drie zussen van Alexandre werken in de productie en de realisatie, terwijl de derde voor decoratie zorgt.

“Wij zijn allen gek op kunst en cultuur,” vertelt Alexandre. De jongste jaren richtte hij het ene bedrijf na het andere op: CDC Network, Paperview, Upstream, Scope Invest. Hij werkte ook nog mee aan de oprichting van de vzw Tool Box, die via een vrijwilligersnetwerk andere vzw’s helpt om hun activiteiten uit te bouwen. “We zijn grootgebracht met het idee dat je iets voor de samenleving moet doen,” beklemtoont Alexandre.

4 : Philippe Moortgat (40)

-Zoon van Léon Moortgat. -Aandeelhouder van brouwerij Duvel-Moortgat. -Vierde generatie in de brouwerij.

Na een kort bezoek aan de universiteit liep Philippe Moortgat stage in verschillende brouwerijen, voor hij op zijn 25ste aan de slag ging in het familiebedrijf. Hij begon als werknemer en klom op in de hiërarchie tot hij in 1995 marketingdirecteur werd. Na de dood van zijn vader in 1992 werd zijn statuut wat ingewikkelder. Hij werd immers tegelijk werknemer en aandeelhouder. Die laatste functie slorpte heel wat tijd op, ook al omdat er strubbelingen ontstonden tussen de diverse familietakken. Pas in 1998 klaarde de hemel op, toen de aandeelhouders hun positie opnieuw vastlegden. Samen met zijn broers Bernard en Michel verwierf Philippe meer dan 90 % van de aandelen. In juni 1999 trok het bedrijf naar de beurs. Er kwam een tweekoppige directie, waarbij Philippe de verkoop en marketing voor zijn rekening neemt en zijn broer Michel instaat voor de financiën, het personeel en de administratie.

In juni 2003, na vijftien jaar nauwe betrokkenheid bij de familiale brouwerij, nam Philippe een sabbatjaar. Hij behield zijn zitje binnen het bedrijf en bleef ook als bestuurder zeer actief, maar de voorbije twaalf maanden heeft hij vooral gereisd en tijd gemaakt voor zijn gezin. De toekomst biedt nog verschillende perspectieven.

5 : Séverine Delen (32)

– Dochter van bankier Paul Delen, aandeelhouder van de Bank Delen, die overgenomen werd door Ackermans & van Haaren. – Algemeen directeur van The Art Society.

Als klein meisje al droomde Séverine Delen ervan voor de Bank Delen te gaan werken. Het draaide anders uit. Nu ze de dertig gepasseerd is, waakt Séverine over de The Art Society, een club verzamelaars van moderne en hedendaagse kunst, die binnen de ING Bank werd opgericht. Elk jaar organiseert ze een tiental activiteiten, gericht op de ontdekking van hedendaagse kunstmusea en privé-collecties.

Sinds haar kindertijd werd Séverine ondergedompeld in het bankiersmilieu. Uiteraard bewandelde ze dezelfde weg. Allereerst bij Tractebel, kort daarop al bij ING als financieel analiste en in het beheer van bevaks. Ellenlange discussies met haar vader over de financiële subtiliteiten kwamen haar carrière ten goede. Toch liet ze zich verleiden door een nieuw project binnen ING, The Art Society. Een kans die ze niet wilde laten liggen. Enthousiast stortte zich op het kunstdomein, volgde opleidingen, ontdekte collecties. Twee jaar lang al nu organiseert ze de activiteiten van The Art Society.

6 : François Schwennicke (43)

– Oudste zoon van Solange Schwennicke, voormalig voorzitter van Delvaux. – Executive chairman van de groep Delvaux.

Sinds hun vroegste jeugd volgen de drie kinderen uit het gezin Schwennicke de hoogte- en dieptepunten van het familiebedrijf op de voet. François toonde al vrij vroeg zijn belangstelling en nam zijn rol van oudste uiterst serieus, zeker na de vroege dood van zijn vader. Zijn broer en zus hadden totaal andere interesses. Vanaf zijn veertiende begeleidde François zijn moeder op avondjes georganiseerd door de Kamer van Koophandel. Ondanks die betrokkenheid in de familiezaken, ontplooide hij een zekere vrijheid ten opzichte van handtassenbedrijf Delvaux. Na een licentie Economie, werkte hij een paar jaar voor een reclamebureau. In 1989 stapte hij dan toch naar Delvaux. Eerst kreeg hij de leiding over de productie, vervolgens gaf hij de dienst marketing gestalte en na vijf jaar nam hij het roer over. Zijn moeder trok zich terug en wijdde zich aan Dujardin.

Na zeven jaar aan het hoofd van Delvaux gestaan te hebben, in 2002, kwam François Schwennicke de belofte na die hij zichzelf had gedaan: zich een sabbatjaar gunnen. Hij reisde de wereld rond en – even – overwoog hij zelfs nooit meer een voet bij Delvaux binnen te zetten. In oktober 2003 nam hij opnieuw de leiding van het bedrijf in handen.

7 : Matthieu Soubry (37)

-Zoon van Pierre Soubry, voormalig directeur van Soubry. -General manager van het deegwarenbedrijf Soubry.

Na een opleiding Handelsingenieur en een postgraduaat Voedingstechnologie, trok Pierre Soubry de consultancywereld in. Hij trof er de meest uiteenlopende dossiers in de voedingssector aan. Zo werkt hij twee jaar voor Arthur D. Little in Amsterdam. In Chicago behaalde hij een MBA – noblesse oblige geldt ook voor de consultancy-aristocratie. Hij leerde er alvast zijn beslissingen baseren op zeer doorgedreven analyses.

Terug in België, stapte Matthieu Soubry het familiebedrijf binnen. Zijn vader verkeerde niet meer in allerbeste gezondheid, zijn broer had de leiding van het bedrijf op zich genomen. Zijn hulp werd op prijs gesteld, al beklemtoont hij dat het een vrije keuze was. De taken werden keurig verdeeld onder de twee broers: Matthieu werd verantwoordelijk voor de eerste fase (vermaling van de tarwe tot griesmeel), Michel voor de tweede (verwerking van het griesmeel tot pasta). Buiten het bedrijf kan hij met zijn naam eenvoudiger contacten leggen. “Klanten en leveranciers spreken graag met de mensen die de beslissingen nemen.” De relatie met zijn broer is uitstekend. “Het feit dat je verantwoordelijkheden deelt op hetzelfde niveau, vergemakkelijkt de zaken.”

8 : Bart Van Malderen (38)

-Zoon van Paul Van Malderen, oprichter van Ontex. -Gedelegeerd bestuurder van het bedrijf.

De toekomst van Bart Van Malderen was al helemaal uitgestippeld bij Ontex en hij heeft geen moeite gedaan om die vanzelfsprekendheid op de helling te zetten. Toen zijn vader het kleine familiebedrijf opstartte, werd Bart onmiddellijk betrokken bij het reilen en zeilen van de fabriek in hygiënische producten. Hij bracht er al zijn namiddagen en schoolvakanties door. Na zijn studie Economie en een MBA in Montreux, raadden zijn ouders hem aan zich een paar jaar in de Verenigde Staten te gaan bewijzen. Zijn vader had toen in het bedrijf nog het roer in handen. Bart begon in de VS met niets, huurde een magazijn en bracht er de familieproducten via huis-aan-huisverkoop aan de man, niet zonder succes.

In 1990 ging de Belgische hoofdzetel in vlammen op. Plots was hij hier nodig. Zowel bij de productie als de verkoop streed hij mee aan de zijde van vader. Tussendoor richtte hij een vestiging in Italië op. Ontegensprekelijk was hij klaar voor het grote werk. Hij stond al mee op de top, maar vader bleef de grote roerganger. Toen vader Paul zich in 1995 kandidaat stelde voor het Vlaams Parlement, kwam de plaats aan het roer vrij. Toch maar makkelijk als vader die stek voor jou voorbehoudt? Bart Van Malderen moet die opmerking wel meer gehoord hebben. Maar hij heeft een antwoord paraat: “Mijn vader heeft me een fantastische kans geboden en ik heb bewezen dat ik die verdiend heb.”

9 : Bart Brackx (42)

-Zoon van Gérard Brackx, oprichter van Jetair. -Managing director van de touroperator.Ik was acht toen mijn vader Jetair oprichtte. Ik ben dus letterlijk samen met het bedrijf groot geworden. Alle fases in de ontwikkeling heb ik van op de eerste rij meegemaakt. Al van toen ik nog een kind was, leek het parcours voor mij uitgestippeld. Ik wou het werk van mijn ouders voortzetten.” Achter deze roeping schuilt de wil van Gérard Brackx en zijn vrouw om hun drie kinderen al van kindsbeen af te betrekken bij het familiebedrijf. Annemie (48), Karolien (45) en Bart (42) hebben alle geledingen van het bedrijf leren kennen en hebben zowel de meest ondankbare taken, als de verantwoordelijke functies vervuld. Zo herinnert Bart Brackx zich nog dat hij de allereerste Jetair-gids was op Ibiza.

Na zijn studies Economie in Antwerpen ging Bart zich vanaf 1987 volledig inzetten voor het bedrijf. Om te vermijden dat Jetair van de kaart zou worden geveegd door concurrenten die de kaart van de internationale consolidering trokken, besloot de familie na rijp beraad om de touroperator te verkopen aan de Duitse groep TUI. Omdat de Duitsers niet vertrouwd waren met de Belgische markt, verbonden ze aan de overname de voorwaarde dat de familie Brackx op zijn minst tijdelijk Jetair zou blijven leiden. Beter nog, ze hebben Bart sindsdien aangewezen als managing director van Jetair en in september 2004 gepromoveerd tot verantwoordelijke voor Tui Benelux.

10 : Christophe Desimpel (36)

-Oudste zoon van Aimé Desimpel, oprichter van de Groep Desimpel. -Voorzitter van de familieholding De Speyebeek, zevende generatie.

Als oudste zoon had Christophe Desimpel geen keuze: zijn carrière in het familiebedrijf was al helemaal uitgestippeld. Hij heeft er geen spijt van. “Dat past perfect in de familietraditie.” Met een diploma Toegepaste Economische Wetenschappen en een managementopleiding aan de Vlerick Leuven Gent Management School, werd hij al vrij vlug de rechterhand van zijn vader in de steenbakkerij. Nauwelijks 26 was hij, toen hij verantwoordelijk werd voor de activiteiten in Nederland en Frankrijk. Vervolgens werd hij directeur. Christophe: “Je blijft uiteraard ‘de zoon van’. Dat opent heel wat deuren, maar je moet je ook veel sterker bewijzen, zowel tegenover jezelf als tegenover anderen.”

Toen het familiebedrijf eind 1995 verkocht werd aan de groep Hanson, bleef Christophe Desimpel nog twee jaar algemeen directeur van de groep. In die periode vielen hem vooral de verschillen op in het management van een familiezaak en een multinational. Hij leerde er zowel de voor- als nadelen van beide systemen kennen. Na het onverwachte overlijden van zijn vader, in september 2002, nam hij de touwtjes van de familieholding De Speyebeek in handen, heroriënteerde naar participaties in vastgoed, de bouwsector en de horeca. Het pad wordt al geëffend voor een volgende generatie.

Nathalie van Ypersele, Xavier Carbonez,