De prijzen van grondstoffen kregen in juli weer rake klappen. Het overaanbod, de hoge voorraden en de lagere vraag houden aan op de grondstoffenmarkten. Beterschap is niet meteen in zicht.
Terwijl de grote Amerikaanse aandelenindexen in de buurt van historische hoogtepunten noteren, was juli opnieuw een rampzalige maand voor de grondstoffenmarkten. De Bloomberg Commodity-index, die de prijsevolutie van 22 grondstoffen volgt, daalde opnieuw met bijna 10 procent en schommelt rond het laagste niveau in meer dan dertien jaar.
De zogenoemde supercyclus in grondstoffen die in 2002 begon, is na die nieuwe daling helemaal voorbij. De situatie van elke grondstof is verschillend, maar aan de basis van al die prijsdalingen liggen drie gemeenschappelijke oorzaken: een overaanbod, hoge voorraden en een lagere vraag. Ook de Amerikaanse dollar speelt een sleutelrol. Een duurdere dollar heeft een negatieve impact op de grondstoffen die in die munt worden verhandeld. De voorbije twaalf maanden is de dollarindex, die de waarde van de Amerikaanse munt afzet tegenover zes andere handelsvaluta, met een kwart toegenomen.
Overaanbod en lagere consumptie
De supercyclus ging gepaard met het economische ontwaken van China. Dat had vooral een grote impact op de vraag naar industriële metalen zoals koper, aluminium, nikkel en zink, maar ook op staal, ijzererts en steenkool. Door een tekort aan investeringen was er aanvankelijk onvoldoende productiecapaciteit om die extra vraag op te vangen. Tussen 2005 en 2010 werd fors geïnvesteerd in nieuwe productie. De jongste jaren kwam al dat extra aanbod tegelijk op de markt, maar in die periode was de groei in China en andere groeilanden sterk afgezwakt. Zo daalde de Chinese PMI-index, die de activiteit van de verwerkende industrie meet, in juli voor de vijfde maand op rij onder het niveau van 50, de grens tussen groei en een krimp. Dat heeft ook gevolgen voor de industriële productie in de andere Aziatische economieën.
Met de moed der wanhoop
De vooruitzichten voor de grondstoffenmarkten ogen niet schitterend. De hoge voorraden en de overtollige productiecapaciteit worden slechts mondjesmaat afgebouwd. Dat komt doordat veel bedrijven met de moed der wanhoop met verlies blijven produceren. Ze moeten nu eenmaal kasstromen genereren om hun schulden af te betalen. Grondstoffenproducenten zijn er als de dood voor om vrijwillig marktaandeel op te geven, zeker als ze denken dat het herstel om de hoek loert. Pas als de prijs laag genoeg is, kunnen de vraag en het aanbod weer met elkaar in evenwicht komen. Maar dat proces kan, naargelang de grondstof, nog een hele tijd in beslag nemen.
Het volledige dossier over grondstoffen leest u deze week in Trends.
