Co-ouderschap en de fiscus

Wie kinderen ten laste heeft, geniet daarvoor een fiscaal voordeel. Maar wat gebeurt er met dit voordeel wanneer een koppel uit elkaar gaat en kiest voor een systeem van co-ouderschap waarin meestal de kosten van het kind gedeeld worden?

Belastingplichtigen met kinderen ten laste hebben recht op een verhoging van de belastingvrije som. Dat is het gedeelte van je inkomen waarop je geen belastingen hoeft te betalen. Hoe meer kinderen ten laste, hoe hoger de belastingvrije som. Wanneer ouders uit elkaar gaan, wordt in principe dit fiscaal voordeel toegekend aan die ouder bij wie de kinderen hun fiscale woonplaats hebben. Die is doorgaans dezelfde als de burgerlijke woonplaats die staat genoteerd in het bevolkingsregister. Steeds meer mensen kiezen echter voor een systeem van co-ouderschap waarbij de kinderen de ene week bij papa wonen, de andere week bij mama. Indien, wat meestal het geval is, in zo’n geval de kosten gelijkmatig gedeeld worden door beide ouders, geldt hetzelfde voor de fiscale voordelen. Dit fiscale co-ouderschap heeft enkel betrekking op niet-ontvoogde, minderjarige kinderen. Jij en je ex-partner mogen niet langer deel uitmaken van hetzelfde gezin, en je persoonlijke situatie (feitelijk gescheiden, uit de echt gescheiden, hertrouwd, enz) heeft daarbij geen belang. Wie van het fiscaal co-ouderschap gebruik wil maken, moet beschikken over ofwel een rechterlijke beslissing, ofwel een geregistreerde of gehomologeerde overeenkomst. Die overeenkomst kan onderhands zijn of opgesteld door een notaris en moet uitdrukkelijk vermelden dat de huisvesting van de kinderen gelijkmatig over jou en de andere ouder verdeeld is en dat jij en de andere ouder bereid zijn om de toeslagen op de belastingvrije sommen voor de betrokken kinderen te verdelen. Beide ouders dienen in hun belastingaangifte naar elkaar te verwijzen wanneer ze het fiscale voordeel van hun kinderen beslissen te delen. Die verwijzing gebeurt in Deel I van de aangifte. (COR 340)