Buitenlandse investeerders halen hun neus op voor België

Het aantal nieuwe jobs door buitenlandse investeringen nam vorig jaar een alarmerende duik van 43 procent. Het zoveelste teken dat het met onze competitiviteit de verkeerde kant opgaat.

Het aantal nieuwe jobs door buitenlandse investeringen nam vorig jaar een alarmerende duik van 43 procent. Het zoveelste teken dat het met onze competitiviteit de verkeerde kant opgaat.

Het cijfer komt van Plant Location International (PLI), een onderdeel van het Amerikaanse concern IBM. Al ruim een halve eeuw adviseert PLI bedrijven in hun keuze van een vestigingsplaats in de wereld. België valt daarbij steeds meer uit de gratie.

Het aantal aangekondigde investeringsprojecten in ons land door buitenlandse bedrijven is vorig jaar uitgekomen op 160, een daling met 12 procent tegenover 2011. “Daar scoort België in lijn van het wereldgemiddelde, dat door de crisis uitkomt op een daling tussen 10 en 20 procent”, zegt Roel Spee, wereldwijd hoofd van PLI.

Heel anders is het gesteld met het aantal jobs dat de projecten opleveren, volgens PLI de beste indicator voor de economische impact van een buitenlandse investering. De 160 nieuwe investeringen leveren amper 3427 jobs op, een tuimeling van 43 procent tegenover een jaar eerder. “Het zwakste resultaat sinds we in 2003 met de registratie van investeringsbeslissingen startten”, aldus Spee.

Extra verontrustend is dat enkele traditioneel sterke leveranciers van buitenlandse investeringen – de farma- en autosector – het laten afweten. “De nieuwe investeringen waren al enkele jaren weggevallen”, weet Spee. “Maar je kon altijd op de gevestigde waarden rekenen voor uitbreidingsinvesteringen. Volvo deed altijd wel iets, zo niet kwam een farmabedrijf als GlaxoSmithKline of Johnson & Johnson met een initiatief. Zij kenden ons land goed en wisten welke voordelen wij te bieden hadden. Dat ook zij nu terugplooien, is een ernstige waarschuwing.”

Onze loonkosten doen ons de das om. “Dat België een loonkostenhandicap heeft van slechts enkele procenten klopt niet”, zegt Spee. “Bij de berekening van de totale loonlasten variëren de meerkosten van 20 tot 30 procent in vergelijking met de buurlanden, naargelang het soort functie. Het is een fabeltje dat we onze loonkostenhandicap in vier of vijf jaar kunnen wegwerken.”

De compensatie van onze zware loonkosten door hoge arbeidsproductiviteit is volgens Spee gezichtsbedrog. “Als een Belgisch bedrijf in het buitenland een nieuwe fabriek opzet met dezelfde machines en werkorganisatie, dan zal die buitenlandse arbeider net zo productief zijn als zijn Belgische collega. In de industrie en de distributie wordt productiviteit vooral bepaald door technologie en management.”