De rente op tienjarig Belgisch overheidspapier is dinsdag met zeven basispunten gezakt naar 2,87 procent, wat het laagste
peil is in de periode na de Tweede Wereldoorlog (1940-145).
Aan de basis van de renteval liggen verscheidene oorzaken. Om te beginnen is er de risico-aversie bij beleggers, waardoor die de als “relatief veilige” beschouwde haven van de overheidsobligaties verkiezen boven de wispelturige opbrengsten van aandelen. Daarbij moet ook het lage inflatiecijfer in rekening worden gebracht. Inflatie is namelijk ongunstig voor obligatiebeleggers. Aan de voorgaande factoren wordt dan de monetaire politiek – met lage kortetermijnrentes – gekoppeld, waardoor de historisch lage rente kan worden verklaard.
De overheid in ons land heeft op het eerste gezicht baat bij een lage rente, omdat het een beperking van de rentelasten meebrengt. De KBC-studiedienst nuanceert het positieve nieuws voor de nationale financiën enigszins door erop te wijzen dat een lage rente een weerspiegeling is van een trage groeiomgeving. Een dergelijke omgeving brengt dan ook minder fiscale ontvangsten in het laatje, wat ongetwijfeld slecht nieuws is voor de begroting.
