De Tunesische economie herstelt zich als gevolg van aantrekkend toerisme en goede oogsten, constateert de OESO. Wel zijn verdere hervormingen nodig om duurzame groei en een hogere levenstandaard voor alle Tunesiërs te bereiken.
De Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling constateert dat het land aanzienlijke stappen heeft gezet sinds de val van het regime van Zine El Abidine Ben Ali in 2011 en de terugkeer naar een democratisch bewind. De OESO verwacht dit jaar een economische groei van 3 procent en voor volgend jaar 3,5 procent. Die groei is te danken aan zakelijke investeringen die toenemen als gevolg van vereenvoudigde procedures, en een oplevende export dankzij herstel van de Europese markten.
‘De Tunesische economie heeft zich enorm veerkrachtig getoond tegenover binnenlandse en internationale uitdagingen’, zegt Alvaro Pereira, hoofdeconoom bij de OESO. ‘Het versterken van het huidige herstel vraagt om snellere hervormingen, waarbij prioriteit gegeven wordt aan het verbeteren van het ondernemersklimaat.’ Regionale ontwikkeling en het creëren van banen zijn de sleutels tot een ‘efficiëntere en meer inclusieve economie’, zegt hij.
Jasmijnrevolutie
Pereira zegt dat hervormingen onder meer moeten plaatsvinden op het terrein van overheidsuitgaven, belasting(ontduiking) en subsidies die vooral naar rijke huishoudens gaan. Regionale ontwikkeling en het creëren van banen moeten bijdragen aan een meer inclusieve groei, waarbij de participatie van vrouwen op de arbeidsmarkt wordt gestimuleerd.
De OESO constateert verder dat in Tunesië de politieke participatie is toegenomen, evenals de vrijheid van expressie en vergadering. Ook is de armoede in de afgelopen jaren afgenomen.
Tunesië kende tussen de onafhankelijkheid in 1956 tot de Jasmijnrevolutie eind 2010, slechts twee presidenten. Na de val van het regime van Ben Ali in 2011, hield het land verkiezingen en stelde het een nieuwe grondwet op die werd aangenomen in 2014.
Het land, dat bekend staat als een van de meest progressieve islamitische landen op het gebied van vrouwenrechten, heeft sinds de parlementsverkiezingen in dat jaar meer vrouwelijke volksvertegenwoordigers dan de meeste OESO-landen en opkomende economieën.
