Ilse De Witte

‘Toerisme is tegen wil en dank een economische transfer van Noord- naar Zuid-Europa’

Ilse De Witte Redacteur bij Trends

‘Was het nodig de grenzen open te zetten? Ja. Niet omdat mensen snakken naar vakantie in het buitenland. Wel omdat de eengemaakte markt de belangrijkste troef en bestaansreden van de Europese Unie is’, zegt Trends-redacteur Ilse De Witte.

Was het virologisch verstandig om op 15 juni de grenzen in de Europese Unie te openen? Het antwoord luidt ondubbelzinnig neen. Er was geen enkele lidstaat virusvrij. Er doken en duiken nog elke dag besmettingen met covid-19 op, waarvan we de oorsprong niet kunnen achterhalen.

De grenzen waren nog maar net open of er doken lokale uitbraken van het coronavirus op in Duitsland, Portugal, Italië en Spanje. Hier en daar worden regio’s opnieuw in lockdown geplaatst om de verspreiding van het virus te stoppen of op zijn minst af te remmen. In eigen land wordt nu ook een quarantaineperiode opgelegd aan vakantiegangers die uit risicogebieden terugkomen.

Is het toeval dat de lockdowns en de quarantaines enkele weken uit het publieke discours waren verdwenen? Of moesten we met zijn allen zo veel mogelijk zin krijgen om te reizen om de zomer nog te redden?

Landen

Het risico wekenlang in niemandsland – of in je eigen huis – vast te zitten, zet een stevige domper op de wanderlust. Was het nodig de grenzen open te zetten? Ja. Niet omdat mensen snakken naar vakantie in het buitenland. Wel omdat de eengemaakte markt de belangrijkste troef en bestaansreden van de Europese Unie is.

Neem Spanje en Italië, twee van de hardst door het virus getroffen landen in de Europese Unie. Toerisme is er goed voor 10 tot 15 procent van de werkgelegenheid en het bruto binnenlands product (bbp), volgens de World Travel and Tourism Council. Spanje en Italië werden ook al hard geraakt door de bankencrisis in 2008.

In Griekenland, dat in 2011 bijna aan zijn schulden ten onder ging, dankt meer dan één op de vier inwoners zijn job aan het toerisme. Kortom: de lidstaten van de Europese Unie die het meest afhangen van het toerisme stonden al zwakjes voor we kennis maakten met het nieuwe coronavirus. Het openen van de grenzen voor toerisme was een vorm van solidariteit binnen de unie.

‘Toerisme is tegen wil en dank een economische transfer van Noord- naar Zuid-Europa.

Luchtvaartmaatschappijen

Niet enkel tussen landen, maar ook tussen sectoren zijn er transfers in gang gezet. Zolang vliegen niet toegelaten was, moesten luchtvaartmaatschappijen de tickets van geannuleerde vluchten aan reizigers terugbetalen. Met het openen van de grenzen konden de vluchten opnieuw doorgaan en consumenten met vliegtickets kwamen voor de keuze te staan: hun geld of hun gezondheid.

“Angst volstaat nooit als reden om een reis te annuleren”, zei Simon November, woordvoerder van Test-Aankoop enkele weken geleden in Trends. “Wie toch annuleert, moet dat op eigen kosten doen.” Een beetje schrik is precies wat onze samenleving nodig heeft, om zonder al te veel doden met het nieuwe coronavirus te leren leven.

Het gaat niet enkel om vliegmaatschappijen, maar om alle bedrijven die rechtstreeks of onrechtstreeks van het toerisme leven. Bedrijven die hun werknemers op vakantie naar het buitenland zien vertrekken, moeten straks de afwezigheden door ziekte of door quarantaine opvangen.

Kostprijs van niets doen

Bepaalde economen hekelen dat de Belgen die uit risicogebieden terugkeren straks een werkloosheids- of ziekte-uitkering zouden krijgen om in quarantaine te gaan. Nochtans hebben we in maart al geleerd dat de kostprijs van niets doen voor de maatschappij velen malen hoger is. Als we na de krokusvakantie de skiërs op kosten van de maatschappij verplicht thuis hadden gezet, dan hadden we veel minder doden moeten tellen, veel minder mensen met langdurige of blijvende gezondheidsproblemen gehad, veel minder uitkeringen en premies moeten uitdelen en veel minder bedrijven op de rand van het faillissement gehad.

En voor wie met het argument komt dat we in maart niet beter wisten: er zijn verschillende, grote bedrijven die de vakantiegangers uit Noord-Italië meteen na de krokusvakantie de toegang tot de werkvloer hebben ontzegd en ze betaald thuis hebben gezet. We wisten ook toen al dat het een slecht idee was om mensen uit risicogebieden los te laten in onze maatschappij. Waarom moesten mensen uit Wuhan anders in quarantaine?

Partner Content