Groepsaankoop voor groenten

© Getty Images/iStockphoto

Groentemanden, aankoopgroepen of zelfoogst: steeds meer consumenten willen weer voeling met de roots van hun voedsel.

Korte ketens

Veel consumenten vinden dat ze de voeling met de oorsprong van hun eten verliezen. De korte keten wil die muur tussen boer en bord slopen door de afstand tussen producent en consument zo klein mogelijk te houden. Boeren verkopen hun waren direct aan de consument in een hoevewinkel, op een boerenmarkt of via automaten. Andere technieken zijn de aan huis bezorgde groenteabonnementen of vleespakketten, aankoopgroepen en zelfoogst.

Aankoopgroepen

Aankoopgroepen zoals de Vlaamse Voedselteams of het Brusselse Sagal-netwerk zijn consumenten uit een buurt die in groep groenten, vlees, brood of zuivel aankopen bij lokale producenten. In vijf jaar tijd verdrievoudigde het aantal aankoopgroepen in Brussel. In België zijn er 394 aankoopgroepen. Gemiddeld telt zo’n groep twintig gezinnen. Als je uitgaat van drie personen per gezin, bereiken deze groepen ongeveer 23.600 mensen. Geen bedreiging voor de supermarkten dus.

Zelfoogst

Een kleinere groep consumenten gaat nog een stap verder door een ‘oogstaandeel’ te kopen. Daarmee delen ze in de opbrengsten, maar ook in de kosten en de oogstrisico’s. In Vlaanderen bestaan er vijftien CSA’s (Community Supported Agriculture). Vaak doen deze consumenten aan zelfoogst: de landbouwer staat in voor de productie van groenten en fruit, maar de consument oogst zelf op het veld.

Beperkte keuze

Wie zich inschrijft voor de wekelijkse biomand, weet niet op voorhand wat hij krijgt. Je eet, seizoensgebonden, wat de pot schaft. Dat kan tomaten en prei zijn, maar evengoed paksoi en aardpeer. “Vreemd genoeg vinden veel leden die beperking van hun keuzevrijheid juist leuk”, zegt Emilie Hauzeur van het Brusselse Sagal-netwerk. “Elke week wacht hen een verrassing en gaan ze op zoek naar nieuwe recepten.” De producent vaart er ook wel bij, want hij is verzekerd van de vraag.

Ongemakken voor de klant

Voor wie zo weinig mogelijk tijd wil verliezen, is de korte keten wellicht geen goed idee. Als one-stop shop is de supermarkt uitstekend afgestemd op onze hectische levensstijl. In het juninummer van consumentenblad Test-Aankoop testten dertig gezinnen een abonnement op een voedselpakket. Na een jaar haakten negentien gezinnen af. Twaalf gezinnen vonden het een last om het pakket elke week op hetzelfde moment af te halen, negen kozen liever zelf wat ze aten en acht gezinnen wilden meer variatie. Emilie Hazeur bevestigt dat deze nadelen de ontwikkeling van het Sagal-netwerk verhinderen.

Strategisch plan

Voor kleine landbouwers biedt de korte keten een interessant alternatief voor de klassieke kanalen, waar ze hun producten vaak tegen spotprijzen moeten slijten. Niet alle landbouwers zijn zich daar voldoende van bewust. “We moeten producenten informeren over de kansen van de korte keten en hen nadien ook begeleiden”, zegt Maayke Keymeulen, die voor de Vlaamse overheid een strategisch plan opstelde om het beleid rond korte keten verder uit te bouwen en te ondersteunen. “Ander knelpunten zijn de logistiek, distributie en de wetgeving.”

Simon Van Dorpe

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content