Luc Vansteenkiste geeft begin april de fakkel door als CEO van de beursgenoteerde schuimrubberproducent Recticel. In een interview met Trends doet hij zijn plannen met Wallonië en zijn bestuursmandaten uit de doeken. Voor het eerst komt Vansteenkiste ook terug op de zaak-Fortis-Bois Sauvage, waarvoor hij in september vorig jaar een week achter tralies zat.
Die hechtenis paste in een onderzoek naar handel met voorkennis bij de verkoop van Fortis-aandelen door Bois Sauvage. Vansteenkiste werd ervan verdacht koersgevoelige informatie te hebben gegeven aan die holding. Voor het verdere verloop van de zaak is het koffiedik kijken, maar de voormalige VBO-voorzitter en Manager van het Jaar 2000 laat het niet meer aan zijn hart komen.
Hangt de zaak-Bois Sauvage als een zwaard van Damocles boven uw activiteiten?
LUC VANSTEENKISTE. “Neen. Ik heb daar mijn eigen mening over gevormd, samen met mijn adviseurs. En ik vind niet dat er een reden is waarom ik mijn leven zou veranderen. Ik ga dus met mijn leven voort zoals ik het gepland heb. Ik hoor van die zaak niets meer, en ik wacht af wat er gebeurt.”
Weegt het op persoonlijk vlak?
VANSTEENKISTE. “In het begin natuurlijk wel. Als ik het tegendeel zou beweren, zou ik extreem hard faken. Uiteraard tackelt zoiets je. Je kunt niet denken dat het ongemerkt voorbij gaat. Maar ik heb er mijn eigen mening over gevormd, terwijl ik ‘s morgens tijdens het scheren in de spiegel keek. En zodra die mening gevormd was, heb ik de knop omgedraaid. Dat doe je wel niet in een twee drie.
“Je kunt je ergeren aan alles. Aan het feit dat men in dit land dit soort dingen kan doen. Aan het feit dat je een behandeling ondergaan hebt, waarvan je vindt dat je ze niet verdient. Maar och god, er zijn er in dit land zovelen die zo behandeld worden en die niet in de kijker lopen. Welk recht heb ik om me beter te voelen dan een ander? Geen enkel. En je hebt de keuze. Ofwel zeg je ‘jongens, ik voel me schuldig en ik moet mij hier gaan afschermen’. Ik zou niet weten hoe je je dan voelt. Ofwel zeg je ‘ik voel me niet schuldig en ik ga voort met mijn leven’. En dát is de keuze die ik heb gemaakt. Meer heb ik daar niet over te zeggen.”
Hecht u nu meer belang aan andere zaken, het gezin, vrije tijd?
VANSTEENKISTE. “Neen, ik ga gewoon mijn gang met datgene waar ik al lang over aan het nadenken ben. Recticel is mijn baby, mijn kind dat ik voor een stuk grootgemaakt heb. Ik heb daar veel energie ingestoken. Het VBO (Vansteenkiste was voorzitter van 2002 tot 2005, nvdr) was een fantastische ervaring tussendoor. Maar ik ben intussen negentien jaar CEO en zal de komende jaren moeten afbouwen, in een ritme dat ik zelf bepaal. Ik zal me niet vervelen. Ik ga me bezighouden met zaken die me interesseren, zoals de raden van bestuur. Ik weet niet of ik ooit boeken ga schrijven omdat ik betwijfel of mijn leven iemand interesseert. Maar het marshallplan (het economische relanceplan voor Wallonië waarvan Vansteenkiste juryvoorzitter is, nvdr) interesseert me tot diep in mijn hart, niet omdat het Wallonië is, maar omdat je een kans hebt om een economie mee te definiëren en uit te bouwen. Dat is een fascinerende story voor een bedrijfsleider als ik. You cannot wish for anything better. Tenzij men mij daar niet meer wil. Dan zal ik een beetje ontgoocheld zijn.”
Be.L.
