Zijn ‘agenten’ van CEO’s wel wettelijk?

Probleem. Hoe moet een bedrijf reageren op ‘agenten’ of andere tussenpersonen van managers in spe? Opereren ze in een wettelijke omgeving?

Situatie. Een KMO beslist te defamiliariseren en stuit tijdens de zoektocht naar een nieuwe topman op een ‘agent’, die zegt een performante manager te vertegenwoordigen. “Ik voer de onderhandelingen voor meneer X, de marketingdirecteur van voedingsgigant Y,” klinkt het. “Mijn bemiddeling is te nemen of te laten.” In de VS is zoiets al enkele jaren een trend. Agenten van managers schrijven een profiel uit van de klant, introduceren hen bij de juiste bedrijven en ondersteunen de loononderhandelingen. Bonnie Wan, topman van Juicy Talent, noemt zijn klanten in TheNew York Times “rijzende sterren in de zakenwereld, net zoals de sterren van Hollywood en de sportwereld”.

Oplossing. De kans dat een Belgische onderneming op dit fenomeen stuit, is relatief klein. Executive searcher Frank Schelstraete (Schelstraete & Desmedt) noemt het een Angelsaksisch fenomeen. “Dat heeft ook te maken met de middelmatige salarissen die bij ons aan topmanagers worden betaald,” klinkt het. Wel gebeurt het dat een kandidaat zich na de eerste contactname laat bijstaan door een agent. Schelstraete vindt dit verstandig: “De loononderhandeling wordt op die manier ontdaan van emotionele geladenheid, de CEO wordt beter beschermd en hij kan een hoger salaris onderhandelen.”

Jean-François Gerard, algemeen secretaris van Ius Laboris (de alliantie van in sociaal recht gespecialiseerde advocatenkantoren) meent dat de trend naar het continent zal overwaaien. “Belgische topmanagers kunnen zo’n professionele tussenpersoon gebruiken,” meent hij. “Het lijkt me een onderzoek waard of onze advocaten zich niet in deze niche kunnen positioneren.”

Zijn collega Thierry Claeys ziet echter wettelijke bezwaren. “Elke vorm van arbeidsbemiddeling – dus ook voor executivesearchers en andere tussenpersonen – door een privé-persoon is volgens een Vlaams decreet alleen mogelijk na een strenge erkenningsprocedure,” weet de advocaat van Claeys & Engels. “In Brussel en Wallonië is deze praktijk officieel verboden ( nvdr – net als vroeger in Vlaanderen) omdat er nog steeds het ondertussen opgeheven verdrag van de Internationale Arbeidsorganisatie geldt.”

Concreet: in Vlaanderen gelden voor alle tussenpersonen erkenningsregels, die de sociale inspectie streng controleert. In de rest van dit land zijn privé-arbeidsbemiddelaars illegaal bezig, maar worden ze gedoogd. Claeys: “Wie op dergelijke agenten stuit, is dus best op zijn hoede. In Vlaanderen moeten ze worden erkend. In de rest van België opereren ze in een grijze zone. Geen al te beste situatie tijdens een onderhandeling dus.”

H.B. [{ssquf}]