Leerlingen die geen les krijgen. Een betere garantie op een dalende onderwijskwaliteit bestaat niet. Vlaamse chooldirecteurs klagen dat ze vacatures voor leerkrachten niet ingevuld krijgen. Reken daarbij de uitval door coronaquarantaine, en het verbaast niet dat leerlingen soms meer uren in de studiezaal doorbrachten dan dat ze wiskunde kregen.
Het grote aantal jonge leerkrachten dat er na enkele jaren de brui aan geeft, wijst al enkele jaren op een probleem. De vorige minister van Onderwijs, Hilde Crevits (CD&V), sloot daarom met de sector een loopbaanpact, om het lerarenberoep aantrekkelijker te maken.
Op de lange termijn zijn meer hervormingen nodig. Zo fungeren de vaste benoeming en de anciënniteit te veel als een gouden kooi, die flexibiliteit in een lerarenloopbaan bemoeilijken. Bovendien is het opleidingsaanbod in Vlaanderen erg uitgebreid. Dat vergt veel lesuren en leraren. In die zin is de modernisering van het secundair onderwijs een gemiste kans. Snoeien in het aanbod van opleidingen was niet onlogisch geweest.
Op de korte termijn kunnen zij-instromers het lerarentekort mee helpen op te lossen. Ook dat denkspoor is niet nieuw. Alleen hapert de uitvoering. Wie jarenlang werkervaring in de privé heeft opgedaan, kan die anciënniteit niet meenemen en begint onderaan op de ladder in het onderwijs. Die financiële aderlating zet een rem op het systeem. Minister Ben Weyts (N-VA) heeft de regels al versoepeld, zodat voor knelpuntvakken tot acht jaar anciënniteit meegenomen kan worden. Helaas gaat dat niet ver genoeg. Waarom verleiden we die zij-instromers niet met een combinatietraject waarin ze hun lerarenopleiding combineren met voor de klas te staan, zonder anciënniteit en loon te moeten inleveren?
Wie jarenlang werkervaring in de privé heeft opgedaan, begint onderaan op de ladder in het onderwijs.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier