Woods gelooft erin

Hoewel hij er dit jaar weinig van terechtbracht, is Tiger Woods optimistisch voor 2005.

T iger Woods heeft dit jaar maar één toernooi gewonnen: het Match Play Championship WGC Accenture in februari. Zijn plaats als eerste in de wereld, die hij vijf jaar vasthield, speelde hij dan ook kwijt aan Vijay Singh. En zijn statuut van te kloppen man in grote toernooien heeft hij ook al moeten inleveren, meer bepaald aan Phil Mickelson. De recentste overwinning van Tiger Woods in stroke play moeten we al gaan zoeken in oktober 2003: in Woodstock, tijdens de WGC American Express.

Toch ziet de Amerikaan 2005 heel optimistisch tegemoet. Ook na zijn nipte nederlaag tegen de Zuid-Afrikaan Retief Goosen, twee weken geleden in het Tour Championship van Atlanta. In wat zijn eerste toernooi was sinds hij met het Zweedse model Elin Nordegren is getrouwd, deed Woods vier slagen minder goed dan Goosen. Een gevolg van zijn slechte laatste dag, toen hij afrondde met 72, twee slagen boven de par.

“Ik heb mijn swing bijgeschaafd en die begint nu eindelijk opnieuw goed te zitten als ik onder druk speel,” zegt Woods. “Het is hard werken, maar ik merk dat er progressie is. Langzaam maar zeker. Zoals je trouwens al kan merken aan mijn scores in Atlanta ( nvdr – 72 64 65 72 op een par 70). Natuurlijk was ik ontgoocheld omdat ik niet won, maar ik voelde ook dat ik op de goede weg zit.”

Het voorbije jaar eindigde Woods tien keer in de toptien. Een schrale troost voor een sterspeler die geen toptoernooi meer kon winnen sinds de US Open van 2002 (tien majors al zonder winst, dus). Op zijn 28ste is Woods nog maar een schim van de speler die in 2000 drie majors op rij won. Hij slaagt er niet meer in de wedstrijd te domineren zoals in zijn grote jaren. Daarbij komt dat zijn swing niet standvastig genoeg is en zijn slag niet altijd even precies. Vandaar dat veel waarnemers zich afvragen waarom Woods niet opnieuw gaat samenwerken met Butch Harmon, de man die hem naar de top hielp. Alleen zweert Woods nu bij Hank Haney, ook de coach van zijn boezemvriend Mark O’Meara.

“Van coach veranderen heeft eigenlijk geen invloed op mijn spel,” beweert Woods. “Vóór Butch werkte ik samen met Rick Smith en David Leadbetter. Ik neem het beste van iedere coach over en ga dan met een andere werken. Dat is de enige manier om vooruit te gaan. Van alles wat de coach me zegt, neem ik maar 5 procent mee. Ik ga heel vlug tot de essentie. Omdat ik alleen dan de indruk krijg dat ik er echt iets van opsteek.”

Woods is de oude niet meer, maar toch hoeft hij geen medelijden. Zijn jacht is vijftig meter lang en dit jaar streek hij 5,3 miljoen dollar aan prijzengeld op. En na het toernooi in Atlanta klom hij alweer voorbij Ernie Els naar de tweede plaats in de wereld. Ook niet slecht.

John Baete

John Baete