Wetenschapspark Arenberg in de steigers

Na een lange lijdensweg zijn de werken aan het wetenschapspark Arenberg in Leuven dan toch van start gegaan. De oorspronkelijke projectontwikkelaar haakte af, de keuze voor kwalitatieve architectuur bleef gehandhaafd.

De eerste plannen voor het wetenschapspark Arenberg dateren al van 1997. Maar op het bouwterrein langs de Bouwdewijnlaan in Leuven viel er in al die tijd geen enkele activiteit te bespeuren. Eind oktober was het dan eindelijk toch zover: de eerstesteenlegging en het officiële einde van een lange lijdensweg.

Dat er maar geen schot kwam in het project, heeft volgens GerardLevecke, algemeen directeur van Interleuven, verschillende redenen. “Een deel van het terrein lag in een zone voor openbaar nut, een ander gedeelte in landbouwgebied. Het was de bedoeling het gewestplan te wijzigen en beide zones samen in te kleuren met een recent ingevoerde kleur, die van wetenschapspark. Maar een aantal buurtbewoners tekende daartegen verzet aan en de zaak werd aan de Raad van State voorgelegd.”

Voor de eerste zone is het probleem ‘Raad van State’ opgelost. Een andere hindernis was dat er geen nieuwe aansluitingen mochten komen op de Boudewijnlaan. “Dat is na veel discussies opgelost,” vervolgt Gerard Levecke. “We krijgen de broodnodige aansluiting toch, maar een onrechtstreekse. Over de betwisting betreffende het landbouwgebied heeft de Raad van State nog geen definitieve uitspraak gedaan.”

Buelens en KBC haakten af

Het project wordt gecoördineerd door een beheerscomité, met daarin vertegenwoordigers van de stad Leuven, de KU Leuven, de intercommunale en de GOM. Ze wensten er een hoogstaande, originele architectuur tot stand te brengen en schreven daarom een wedstrijd uit. Er kwamen vier inzendingen, maar geen ervan kon de jury bekoren. Daarom kwam er een tweede wedstrijd, waarin het niet alleen om architectuur ging, maar meteen ook over concrete voorstellen en prijzen. In die wedstrijd kwam er wel een winnaar uit de bus: een consortium van KBC met projectontwikkelaar Buelens en met het architectenbureau Poponcini&Lootens, landschapsarchitect DirkVandekerckhove en het Amsterdamse bureau Kees Christiaanse Architects & Planners.

Maar het kwam tot betwistingen over de eisen inzake kwaliteit tussen de winnende projectontwikkelaar en het beheerscomité. Het Arenbergproject geraakte (opnieuw) in het slop, tot Interleuven besloot het over te nemen en zelf als projectontwikkelaar op te treden. “We volgden het dossier toch al lang,” argumenteert Levecke.

Spin-offs staan te dringen

In eerste instantie beperkt Interleuven zicht tot de uitbouw van één van de vijf voorziene clusters. Het gaat om een complex met een vloeroppervlakte van 12.000 m2, verdeeld over drie niveaus, op een terrein van 12.500 m2. Interleuven heeft er 12,5 miljoen euro in geïnvesteerd, naast 2 miljoen in de infrastructuur van het wetenschapspark. Levecke maakt zich geen zorgen over het vinden van kandidaat-huurders: “Rond de Leuvense universiteit kwamen al veel spin-offbedrijfjes tot stand. Indien ik de signalen vanuit de universiteit mag geloven, zullen we gauw een wachtlijst hebben.”

De keuze voor kwalitatieve architectuur bleef gehandhaafd. Kees Christiaanse kreeg wel een enigszins andere rol: het bureau adviseert nu het beheerscomité. Maar Dirk Vandekerckhove blijft op post als landschapsarchitect en Poponcini & Lootens staat nog altijd in voor de architectuur. “Het complex dat nu opgetrokken wordt, bestaat uit een centrale kern voor de verticale circulatie, omringd door zoveel mogelijk kantoorruimte,” geeft architect PatrickLootens toelichting. “In alle permanente werkruimtes valt natuurlijk licht binnen en zelfs een deel van de kern ontvangt zonlicht.” De noord- en zuidgevel zijn samengesteld uit plafondhoge beglazing, die afgewisseld wordt met gewafelde panelen uit weerbestendig hout. Je ziet geen ramen, maar ze zijn er wel. Een deel van het glaswerk kan als een vleugel geopend worden, een ander deel is gefixeerd en vormt een soort borstwering.

Koen Mortelmans

Koen Mortelmans