Weer of geen weer…

België heeft geen leuke golfzomer achter de rug. Maar het kan erger.

Als er straks piranha’s in de vijvertjes van uw home course zwemmen, mag u er inderdaad van uitgaan dat de aarde flink aan het opwarmen is. Maar niet eerder. De jobstijding van Al Gore (scratchspeler in zijn tijd aan de universiteit) laat zich nog helemaal niet voelen op de Belgische terreinen. Het is zelfs omgekeerd. Almaar meer grote golftoernooien leiden onder het soms extreem slechte weer. Zoals het jongste US PGA Championship op Bloomfield Hills in Michigan. Zaterdag beslisten de organisatoren om het toernooi vier uur te onderbreken en toen het onweer niet ophield, werd zelfs helemaal een punt achter de dag gezet. 48 van de 73 spelers moesten op zondag dus 36 holes afwerken. Op toernooiwinnaar Padraig Harrington maakten de weergoden alvast weinig indruk. Eerder had hij op de Royal Birkale (Liverpool) immers al de British Open gewonnen in de gutsende regen, die gedreven door de wind haast horizontaal viel.

Vorig jaar ging het er wel even anders aan toe in het US PGA Championship. Toen was er op het terrein van Southern Hills in Tulsa (Oklahoma) een temperatuur van 38 graden. Zelfs Tiger Woods, die het toernooi won, had er last van. In 2003 moesten de organisatoren van de Masters een soort absorberend zand op het parcours strooien om de hevige regenval te compenseren. Helaas rook het spul naar mest. Een jaar eerder beleefde Schotland een van zijn meest regenachtige zomers, waardoor de rough op Muirfield tijdens de British Open er gewoon hallucinant bijlag. Op zaterdag diende Tiger Woods een kaart van 81 binnen, nog altijd zijn slechtste score in een major.

Twee jaar eerder, tijdens de British Open op de Old Course van Saint Andrews, was het dan weer broeierig heet en vochtig, zonder ook maar een straaltje wind. Er was dus niets dat bewoog op het parcours, zodat de spelers zich maar heel moeilijk konden oriënteren op de links.

Ook haast legendarisch waren de US Open van ’92 en ’94. De eerste werd gespeeld met stormwind op Pebble Beach. De caddies moesten de vlaggen met twee handen terugplaatsen, de petjes vlogen in het rond en Tom Kite won zijn enige major ooit met een 72 op de laatste dag. Tijdens de tweede editie, in Oakmont (Pennsylvania), was het dan weer zo heet dat de wedstrijden nooit in minder dan zes uur werden afgewerkt.

In hun strijd met de weersomstandigsheden moeten de kampioenen inderdaad een uitstekende conditie hebben. Wie minder fit is, gaat eerst voor de bijl. Dit jaar sloeg John Daly een 89 tijdens de British en liet Colin Montgomerie tijdens het US PGA Championship een 84 optekenen…

John Baete