Ann De Waele en Tine Vandenbussche werken sinds 1 januari voor Aksigorta, de Turkse joint venture van Ageas, in Istanboel. Twee vrouwen die met hun gezin en opgroeiende kinderen naar een islamitisch land trekken, niet vanzelfsprekend.
Toen Ageas nog Fortis heette, werden talloze expats vanuit Brussel de wereld ingestuurd. Die traditie en cultuur bleven. Ageas wil een internationale verzekeringsgroep zijn. De Aziatische activiteiten groeien als kool en steken dit jaar in omzet de Europese voorbij. In Turkije controleert Ageas, samen met de Turkse familiale holding Sabanci, de schadeverzekeraar Aksigorta.
“Ik heb Aksigorta vorig jaar beter leren kennen tijdens een workstream die Ageas organiseerde”, vertelt Ann De Waele (44). “Daarbij worden best practices gedeeld en wordt nagedacht over hoe we die lokaal kunnen vertalen.” De Waele verhuist van AG in België naar Turkije waar ze deputy general manager van Aksigorta wordt. Ook Tine Vandenbussche (36), die in de divisie Continental Europe werkt, maakt de overstap. Zij wordt claims manager bij Aksigorta.
“Ik stond mee aan de wieg van de creatie van het partnerschap met Sabanci”, zegt Vandenbussche. “We screenden Turkije omdat het een groeimarkt is met betere economische vooruitzichten dan Europa en een ondervertegenwoordiging van verzekeringsproducten kent. Zelfs bij een eventuele economische vertraging zien we nog altijd een groot potentieel. Ageas werkt liefst samen met een lokale partner. Sabanci, dat Akbank controleert, was een logische keuze.”
Slecht eten
Vandenbussche trok voor het eerst naar Turkije voor de controle van de boekhouding van Aksigorta. “Ik moet toegeven dat de eerste kennismaking met Istanboel tegenviel”, lacht ze. “Het regende dagenlang, het verkeer was een hel en het eten beviel me niet. Maar door de mensen en het bedrijf beter te leren kennen, groeide mijn belangstelling.”
Ann De Waele was de voorbije jaren al een paar keer op reis in Turkije. “Niet in de klassieke all-inhotels, maar zelf wat door het land getrokken. Dat geeft een stukje comfort en zekerheid. Je weet in welke wereld je terechtkomt. Maar het heeft mijn beslissing niet fundamenteel beïnvloed. Het was vooral de aantrekkingskracht van de job die de doorslag gaf.”
Ook voor Vandenbussche. “Ik werk al jaren op de afdeling Continentaal Europa, maar ik had nog nooit zelf in het buitenland gewerkt. Bovendien zit je op claims in het hart van een verzekeringsbedrijf, terwijl ik tot hiertoe vooral met de groepsstrategie bezig was.”
“In België was ik gewoon aan een heel gesatureerde markt. In Turkije krijgen we de kans om activiteiten te ontwikkelen. Als deputy-CEO zal ik vooral werken aan veranderingsprojecten in IT, strategie en claims”, zegt De Waele.
Aksigorta is de voorbije jaren snel gegroeid. De maatschappij is uitgegroeid tot de nummer drie in schadeverzekeringen op de Turkse markt. Vooral in autoverzekeringen staat ze heel sterk. “Ak-sigorta is in een ontwikkelingsfase gekomen die nood heeft aan meer structuur en efficiëntere processen om de groei in goede banen te leiden”, zegt De Waele. “Er ligt onder meer een reorganisatie van het claimsdepartement op tafel, een operatie die toch twee jaar in beslag neemt. Tine zal daarin een belangrijke rol spelen.”
Ageas zet bij Aksigorta enkele eigen mensen op strategische posities neer, maar laat de leiding aan de Turken zelf over. “Aksigorta is een goed bedrijf met goede lokale mensen”, beklemtoont De Waele, “Onze expertise en toegevoegde waarde liggen in de best practices die we als internationale verzekeringsgroep ontwikkelen en toepassen.”
Niet het einde van de wereld
Dat Ageas twee vrouwen met hun familie naar het buitenland stuurt, is uitzonderlijk. “Mobiliteit is voor ons belangrijk, in de twee richtingen”, klinkt het bij de groep. “En dat het vrouwen zijn, bewijst dat het voor iedereen haalbaar is.”
“We worden als vrouwen niet anders behandeld”, zeggen De Waele en Vandenbussche. “We worden niet méér gepamperd dan mannen.”
Familiaal is een verhuis met man en kinderen niet vanzelfsprekend. “Het is en blijft een privébeslissing”, zegt De Waele, die drie tienerkinderen heeft. “Wat meespeelde, is dat het een tijdelijke opdracht betreft. Het eerste half jaar pendel. Daarna komt mijn man met twee kinderen over, zodat we nog twee jaar samen in Turkije verblijven. De oudste is achttien en blijft in België. De twee jongste kinderen gaan les volgen aan een internationale school.”
“We zitten niet aan het eind van de wereld”, stipt Vandenbussche aan. “De afstand is niet groter dan vier uur vliegen. Naar China trekken zou een ander verhaal zijn. Dan laat je echt wel België achter. Dat gevoel heb ik nu niet.”
Soms loopt niet alles als gepland. Zo wilde de partner van Vandenbussche tijdskrediet opnemen, maar dat heeft de werkgever geweigerd. “We hadden iets van: ‘oei, dat was nu ook niet de bedoeling’, maar we hadden de mentale klik al gemaakt. Het ouderschapsverlof biedt nu een tijdelijke oplossing, we zien wel waar we uitkomen. Mijn man probeert in Turkije bij een internationaal bedrijf aan de bak te komen.”
“Je moet het zien als een investering in jezelf en in je kinderen”, vindt De Waele. “Wij willen in de eerste plaats slagen in de job. Maar je hoopt natuurlijk als gezin rijker terug te komen. Rijker aan ervaringen, bedoel ik.”
Vroeger zei men nogal gemakkelijk: eens expat, altijd expat. Maar zover kijken de Ageas-vrouwen nog niet. “Wij bekijken het stap voor stap. Op dit moment zijn we ervan overtuigd dat we na Turkije terugkeren”, zegt Vandenbussche. “Mensen overtuigen om ‘voor eeuwig’ naar het buitenland te gaan, is niet langer vanzelfsprekend”, beseft De Waele. “Tijdelijke projecten winnen aan belang.”
Dat Turkije een moslimland is, schrikt de twee vrouwen niet af. “Veel mensen denken automatisch aan probleem- allochtonen en hoofddoeken. Maar dat beeld klopt niet”, zegt De Waele. “Turkije is een seculiere staat en dat voel je heel goed in het dagelijkse leven. De economie past zich bijvoorbeeld niet aan de ramadan aan – zoals dat in Marokko wel het geval is.”
“Bij Aksigorta zie je veel vrouwen in hogere functies”, zegt Vandenbussche. “Ook dat is typisch voor Turkije. Het land heeft een jonge bevolking die heel open en leergierig is.”
“In peoplemanagement zijn er niet zoveel verschillen. Sommige bedrijven zijn nog vrij hiërarchisch georganiseerd, maar daar wil men verandering in brengen. Ze spiegelen zich aan de westerse managementcultuur en laten zich begeleiden door consultants. Lean, bottom-up,… het zijn begrippen die er steeds meer ingang vinden”, besluit Dewaele.
PATRICK CLAERHOUT
“Je hoopt als gezin rijker terug te komen. Rijker aan ervaringen, bedoel ik” Ann De Waele
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier