Wat zijn de slaagkansen van fiscale amnestie?

Belastingspecialist Jef Buelens van Ernst & Young koppelt vier voorwaarden aan het succes van de fiscale amnestie: rechtszekerheid, anonimiteit,

lage boetes en immuniteit.

Minister van Financiën Didier Reynders ( MR) heeft een voorstel voor fiscale amnestie klaar. Hij denkt aan drie verschillende tarieven voor Belgen die hun buitenlands kapitaal willen repatriëren. Berouwvolle belastingplichtigen die het spaargeld in risicokapitaal of vastrentende schuldvorderingen herbeleggen, komen er met een boete van respectievelijk 3 % en 6 % vanaf. De rest betaalt 9 %. De christelijke vakbond eist minstens een heffing van 15 %. Aan Jef Buelens, vennoot van Ernst & Young Tax Consultants, vroegen we of deze maatregel ooit kans van slagen zal hebben.

JEF BUELENS (E&Y). “Fiscale amnestie kan alleen maar succes hebben als tegelijkertijd vier voorwaarden zijn vervuld: rechtszekerheid, anonimiteit, lage boetes en immuniteit. Rechtszekerheid is het belangrijkste criterium. Laten we niet vergeten dat een gelijkaardig initiatief uit 1983 zijn effect totaal miste, omdat de socialistische oppositie openlijk met tegenmaatregelen dreigde zodra zij weer in de coalitie zouden zitten. Ook nu zijn de kapitaalkrachtige burgers op hun hoede, omdat al lange tijd stemmen voor een meerwaarde- en/of vermogensbelasting opgaan zodra ze hun geld hebben gerepatrieerd. Bovendien moeten tijdens een overgangsperiode de huidige sancties tijdelijk buiten werking worden gesteld, om ze achteraf des te harder toe te passen. Wij zijn zelfs voorstander van hogere boetes en een verlenging van de verjaringstermijnen voor niet-spijtoptanten.”

Aan welk tarief denkt u?

BUELENS. “De ervaring leert dat de kosten bij spontane regularisering oplopen tot 2,5 % à 5 % van het grijze kapitaal. Bij boetes van 8 tot 12 % zal geen zinnig mens zijn zuurverdiende en zwaarbelaste spaargelden willen witwassen. Laten we daarom het Italiaanse voorbeeld volgen en een tarief van 2,5 % invoeren. Ook zijn begeleidende maatregelen onontbeerlijk. De fiscale ontvangsten van de Vlaamse regering stegen zodra ze had besloten de tarieven voor de successierechten te laten zakken. Een ander voorbeeld is dat van de verlaging van de roerende voorheffing op interesten van 25 % naar 15 % vanaf 1 maart 1990. Ook deze fiscale maatregel leverde de schatkist een aardige duit op.”

Is dat geen kaakslag voor de trouwe belastingbetaler?

BUELENS. “Vandaag bestaan voldoende mogelijkheden om zwart geld te repatriëren zonder boetes of achterstallige voorheffingen te betalen. Alles is een kwestie van tijd. Het volstaat de nodige verjaringstermijnen te bereiken. Behalve fiscale optimalisatie willen vermogende mensen echter vooral anonimiteit en discretie. Daarom moet het bankgeheim en de zwijgplicht van de fiscale ambtenaren of adviseurs te allen tijde in stand gehouden worden. Dat druist niet in tegen de Europese plicht tot uitwisseling van informatie. Wettelijk verschuldigde belastingen moeten – indien nodig met dwang – ook echt geïnd kunnen worden.”

E.P.