Wat je leert met je kop in het zand

Marc Buelens

ONDER INVLOED VAN de klimaatspijbelaars heb ik mij gedocumenteerd over klimaatopwarming. Wat ik las, was sterk onderbouwd met zowel keiharde statistieken, state of the art wetenschappelijke modellen als recente voorbeelden én vreemde anekdotes. Maar ik hield niet van de conclusies. Daarom heb ik maar mijn kop diep in het zand gestoken. Daar heb ik dan ‘het licht gezien’ en ik ben blij dat ik de inzichten die ik heb verworven met u kan delen.

EERSTE INZICHT: bijna alle wetenschappers zijn verkeerd, begrijpen hun eigen resultaten niet en, nu speculeer ik, zijn omgekocht door wereldwijd machtige lobby’s. Hun studies dat de economische productiviteit per graad stijging van de temperatuur met een procent daalt, is nonsens. Dat zie je zo. Hun studies dat de landbouwproductiviteit exponentieel daalt per graad opwarming is al even dwaas, want iedereen weet toch dat de hele wereldbevolking alle technologische doorbraken, zoals genetisch gemodificeerd voedsel, onvoorwaardelijk steunt. Je vraagt je af of die onderzoekers niet lijden aan de gevolgen van een andere studie die ik ook las en die aantoont dat per graad opwarming ons oordeelsvermogen en onze arbeidsproductiviteit ernstig dalen. We weten toch met zijn allen dat als we tijdens hittegolven met zijn allen extra hard werken, onze meetings nog geconcentreerder verlopen en dat alle fysieke arbeid in de brandende zon sneller, intenser en efficiënter verloopt. Waar spreken die wereldvreemde onderzoekers over? Ondernemerschap en technologie vinden er wel iets op. Meer airco bijvoorbeeld.

Leerzaam, zo’n trip onder het zand. Maar je krijgt er snel te weinig zuurstof.

TWEEDE INZICHT: het feit dat zowat alle wetenschappelijke studies, van econometristen tot risicoanalisten, van biologen tot oceaandeskundigen, zo verkeerd zijn, is een grote geruststelling. We kunnen ons nu richten tot mensen met gezond verstand, levenservaring, de juiste attitude van mensen die dicht bij de zee wonen. Je merkt, lezer, ik heb ‘vel op het spel’, ik woon aan onze kust en geloof geen jota van al die studies die de stijging van de zeespiegel niet eens op vijf centimeter na kunnen voorspellen. Als die modellen zo onnauwkeurig zijn, zijn ze zeker verkeerd.

DERDE INZICHT: bijna alle experts stellen dat het basisprobleem voorlopig nog niet zozeer technologisch, agrarisch, milieutechnisch of economisch is. Zij stellen unisono dat het vooral een politiek probleem is. Dat is het beste nieuws dat ik in jaren heb vernomen. Iedereen die een beetje gezond verstand heeft, ziet hoe goed onze politieke systemen werken, en hoe wij via diverse ‘wereldplannen’ er nu al voor zorgen dat we stap voor stap evolueren naar een betere wereld. De blijkbaar toch wel vrij grote klimaatproblemen zijn er min of meer vanzelf gekomen, de politici hebben mij diep onder het zand duidelijk gemaakt dat ze ook wel min of meer vanzelf zullen verdwijnen.

VIERDE INZICHT: de huidige langdurige bosbranden en droogtes, de frequente ‘regenbommen’, de sterk verhoogde kracht van orkanen, de mislukte oogsten, de migratie van het visbestand, zijn stuk voor stuk min of meer toevallige fenomenen, veroorzaakt door schommelingen in de zonnevlekken. Onder het zand kreeg ik ook de suggestie de aarde te besprenkelen met wijwater. Maar daar ben ik persoonlijk nog niet helemaal van overtuigd.

VIJFDE EN allerbelangrijkste inzicht: klimaatproblemen zijn te vergelijken met Brussel-Halle-Vilvoorde. Vijf minuten moed en we spreken er niet meer over. De klimaatproblemen zullen verdwijnen door nieuwe technologie en ondernemerschap, en misschien, maar liever niet, via een extra vliegtuigbelasting. Zodra we het probleem ‘opgelost’ hebben (laten we zeggen over een jaar of twee, de betogende jongeren moeten nog leren dat politieke besluitvorming relatief traag verloopt), kunnen we weer overgaan naar de orde van de dag, en mogen we weer met de auto rijden, vlees eten en de fossiele brandstoffen subsidiëren.

Leerzaam, zo’n trip onder het zand. Maar je krijgt er snel te weinig zuurstof, een beetje te vergelijken met helder denken als het heel warm is.

De auteur is professor-emeritus aan de Vlerick Business School

Volg mij op www.marcbuelens.com

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content