“Waarom schrijven managers geen persoonlijk woordje in de nieuwjaarsperiode?”

In het zakenkabinet van Trends geven zeven top-CEO’s als Vlaams en federaal schaduwminister om beurt hun visie op de sociaal-economische actualiteit.

VOLGENDE WEEK

Bart Verhaeghe, Trends-minister van Arbeid, Sociale Zaken en Pensioenen.

Hebt u commentaar op deze rubriek? Mail dan naar trends@trends.be

eXtra informatie op www.trends.be

De functies van de leden van het zakenkabinet.

MAANDAG 10 JANUARI

Bij het overlopen van zijn agenda stelt Herman Daems vast dat er voor de komende week bijna elke avond een nieuwjaarsreceptie is gepland.

Herman Daems. “De nieuwjaarsrecepties zijn een nieuwe rage. Ze zijn een onderdeel geworden van de netwerkingmachine in Vlaanderen. Toch worden de nieuwjaarswensen elk jaar kleurlozer en anoniemer. Dat merk je duidelijk aan de stortvloed van kaartjes en smakeloze elektronische wensen. Zelden vind je op die wensen nog een persoonlijk woord. Alles is voorgedrukt en massaal. Dat soort wensen zijn waardeloos en weggegooid geld. Bedrijfsleiders missen hier een grote kans. Het hele jaar door praten ze over het motiveren en inspireren van medewerkers en over het emotioneel betrekken van klanten en relaties. Waarom gebruiken ze de nieuwjaarsperiode dan niet om eens een persoonlijk woordje te schrijven?

“Ik weet niet of Jack Welch, ex-CEO van General Electric, nieuwjaarswensen rondstuurde. Wel is bekend dat hij duizenden persoonlijke kattenbelletjes gestuurd heeft aan zijn medewerkers om hen te motiveren. Misschien is het spectaculaire succes van General Electric daaraan te danken.”

WOENSDAG 12 januari

Het hightechcomité van de European Venture Capital Association komt samen.

Daems. “Uit voorlopige statistieken blijkt dat de investeringen van durfkapitalisten in Europese hoogtechnologische ondernemingen weer op gang komen. Toch kampt Europa met een fundamenteel probleem in de sector van de nieuwe technologieën. Gemiddeld genomen blijken investeringen in hoogtechnologische bedrijven in Amerika een groter rendement op te leveren. Het is dan ook niet te verwonderen dat er meer geld naar risicovolle technologieprojecten vloeit in de VS. Beleidsmakers zitten fout als ze zeggen dat Europese financiers te weinig risico’s willen lopen. Als er al een tekort aan lefgeld is, ligt dat meer aan economische dan aan psychologische factoren.

“Een mogelijke verklaring voor het verschil in rendement is het gebrek aan openheid van de Europese beurzen voor de introductie van hoogtechnologische ondernemingen. Wanneer de durfkapitalisten hun technologische participaties moeilijk kunnen plaatsen op de beurs, verliezen ze een stuk rendement. Bovendien worden de groeikansen van de technologische onderneming zelf afgeremd als ze geen beroep kunnen doen op een goed functionerende beurs. De durfkapitalisten kijken dan ook met spanning uit naar wat er in het Europese beurslandschap zal gebeuren en of de verdere consolidatie van de beurzen opnieuw ruimte zal creëren voor beursintroducties van snelgroeiende en hoogtechnologische ondernemingen. Vandaag lijken veel beurzen meer belangstelling te hebben voor de notering van de Europese giganten dan voor de ondernemingen van de toekomst.”

DONDERDAG 13 januari

De kranten openen met het nieuws dat het sociale overleg dreigt vast te lopen.

Daems. “Het gaat economisch weer iets beter in België. Wat echter over het hoofd gezien wordt, is dat het met de investeringen in België helemaal niet goed gaat. De economische groei is de voorbije twee jaar vooral gekomen van een gestegen consumptie. De investeringen hebben het de voorbije jaren echter totaal laten afweten. De vooruitzichten voor 2005 zijn beter, maar volgens deskundigen zijn ze te optimistisch. De aarzeling om in België te investeren is een aanduiding dat de investeerders, zowel binnenlandse als buitenlandse, twijfels hebben over de concurrentiekracht van België. Een verbetering van het kostenpeil is noodzakelijk om de investeringen op gang te brengen. Maar een beter kostenpeil kan alleen maar als er in de sociale en fiscale systemen ingegrepen wordt.

“Al jaren zeggen alle sociale partners in koor dat de regering niet tussenbeide moet komen in het sociale overleg. De regering is het daar meestal om politieke en tactische redenen roerend mee eens. Over het algemeen vind ik dat trouwens ook beter. Toch zou men zich misschien eens moeten afvragen of de huidige onderhandelingen geen scharnieronderhandelingen hadden moeten zijn die de kostensystemen voor de toekomst bepalen. Kunnen de sociale onderhandelaars wel onderhandelen over de lange termijn zonder dat de regering mee aan tafel zit? De regering heeft immers alle mechanismen in handen die het kostenpeil van de onderneming bepalen. Deze onderhandelingen zijn gegaan over de verdeling van de kaarten. Maar misschien hadden ze moeten gaan over het invoeren van een totaal nieuw spel kaarten met aangepaste spelregels.”

A.G. n

A.G.

“Investeerders, zowel binnenlandse als buitenlandse, hebben twijfels over de concurrentiekracht van België.”