Panta rei was een mogelijke alternatieve titel voor Vloeibare stad: de titel van de Brugse Triënnale, die vorig weekend op gang werd getrokken. De Brugse Reien spelen daarin een hoofdrol: ze zijn het symbool van de dynamiek die zelfs een zogenaamd ingeslapen historische stad als Brugge doormaakt. Brugge is natuurlijk niet echt een dode stad: ook stedelijke uitdagingen zoals mobiliteit, vervuiling, klimaatopwarming of demografie hebben er hun impact.
In een kunstparcours daagt een vijftiental artiesten en architecten de bezoekers van de Triënnale uit om actief na te denken over die hedendaagse problemen. Niet zelden nemen hun interventies de vorm aan van paviljoenen of XL-constructies. Heel aangrijpend is bijvoorbeeld Acheron I van de Belgische kunstenaar Renato Nicolodi: zijn drijvende architecturale installatie is een mausoleum, vernoemd naar de mythologische rivier die leidde naar de Griekse onderwereld. Architect Peter Van Driessche bouwde stapelwoningen, die bij de stijging van de waterspiegel in ‘het Venetië van het Noorden’ functioneel worden. Zijn essentiële vraag: hoe kan Brugge overleven als het water enkele meters stijgt? Ook de Nigeriaanse architect Kunlé Adeyemi trekt de ecologische kaart. Hij bouwde een drijvend schooltje in het Minnewaterpark. StudioKCA bouwde een plastic walvis, opgebouwd uit oceaanafval. Brugge als broedplaats voor stedelijke vernieuwing?
De Triënnale toont wat Brugge als monumentale erfgoedstad kan gebruiken: een hedendaagse activering van het stadszicht met intelligente en tegelijk speelse ingrepen.
Triënnale Brugge, tot 16 september op diverse locaties in Brugge
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier