Vlaamse akkers vol kunstlawaai

Wat kan McDonald’s wat u niet kan? Het bakken van hamburgers en friet is een makkie. De kundigheid van McDonald’s is niet het bakken van die snelle happen, wel het bakken van die snelle happen op tienduizenden plekken ter wereld in miljoenen stuks per dag. McDonald’s verkoopt geen hamburgers, het verkoopt organisatiekunde. Wat kan Herman Schueremans wat u niet kan? Het inviteren van opgetutte muzikanten op een aardappelveld is een makkie. De kundigheid van Schueremans is niet het inviteren van de artistieke lawaaimakers, wel het waarborgen van hoge normen: voor de veiligheid, de vindingrijkheid van de affiche, het zo drugsvrij mogelijk houden van het circus, het garanderen van de corporate identity van het massafeest, het elektriseren van de media, het uitmunten in de verzorging van de kunstenaars. Schueremans verkoopt geen muziek, hij verkoopt organisatiekunde.

Herman Schueremans (49) haalde de Arthur Award in Londen. De begeerde trofee is een cadeautje van de International Live Music Conference ( ILMC) voor het beste festival van de wereld. Dat beste festival fiedelt en jodelt op akkers bij de kerktoren van het Vlaams-Brabantse Werchter. Herman Schueremans was op zijn negentiende een starter in een toekomstsector. De oud-chiroleider die met zijn maats het wildpo-pulaire feestje bouwde, voelde in zijn botten en benen dat de preteconomie er stond aan te komen. De verlegen dorper aarzelde niet om de crème de la crème van de rockscène naar het verlaten gat te lokken en deed dat jarenlang in tandem met een even vreemde ziel in Torhout.

Vandaag is Rock Werchter een instant-KMO met een omzet en een winst die vele Vlaamse bedrijfjes van jaloezie doet verbleken. In vier dagen passeren 100.000 fuivers tegen gemiddeld 100 euro per kop in Werchter, of 10 miljoen euro in totaal. Rock Werchter is sinds 1974 een roman fleuve van de koddige, vooruitstrevende commercie. U of uw kinderen hebben er naast duizenden Nederlanders, Walen, Fransen – dienstenexport pur sang – van genoten. Misschien hebt u naast ex-minister Hendrik Daems staan jiven op de rockfeesten voor senioren in Werchter. Als Schueremans een niche ziet, springt hij. Zijn KMO is geen KMO meer, maar de dochter van een Amerikaanse multinational, ClearChannel. Als een volbloed ondernemer heeft hij de financiële vruchten van een kwarteeuw zweten gecasht. De chiroman werd een vermogende Belg.

Is de e-mama van Vlaanderen, minister van Economie Patricia Ceysens (VLD), een hiphopfan? Wij twijfelen, zij ziet er zo deux-pièces uit. Toch zal het haar genoegen doen dat Schueremans gelauwerd is. De prijs van de ILMC is een illustratie van een boek waarvoor zij valt: ‘The Rise of the Creative Class’ van Richard Florida. Tientallen miljoenen westerlingen leven vandaag zoals kunstenaars en wetenschappers het altijd gedaan hebben: onconventioneel, netwerkend, gedurfd, antibureaucratisch. Florida stelt in zijn bestseller dat menselijke creativiteit de ultieme economische grondstof is. Duizend procent gelijk. Economische creativiteit kan evenzeer met rockgedruis als met stalen buizen.

Als Trends consequent is, en dat is het, verschijnt Herman Schueremans met stipnotering in de kandidatenlijst voor de Manager van het Jaar 2004. Zijn groeimarkt is en blijft de jeugd. Zijn groeihormoon is de vaststelling dat jeugd langer jeugd blijft. Wie op de buis Bart Peeters en Jan Leyers ziet – veertigers die het niet willen weten, met hun malle maniertjes en hun enge jeans, leren jasjes en broeken – weet dat in West-Europa oud worden voortaan verboden is. Rock Werchter van wieg tot graf.

Frans Crols