Visumbeleid is kwelling voor bedrijven

In zijn strijd tegen schijnhuwelijken wijst minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael ook de bedrijven met de vinger. Waar blijven alternatieve procedures voor een visumbeleid dat buitenlandse handelscontacten bemoeilijkt?

Het visumbeleid is al vele jaren een kwelling voor bedrijven die om commerciële en/of technische redenen buitenlandse klanten uitnodigen of in eigen land tijdelijke opleidingen willen organiseren voor kopers van onder meer Belgische machines. “De zware procedures tasten onze commerciële competitiviteit aan,” klagen door Trends gecontacteerde bedrijfsleiders.

Het Verbond van Belgische Ondernemingen en Agoria plaatsen het probleem geregeld (maar tevergeefs) op de politieke agenda. Vorige week wees federaal minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael (VLD) in een toelichting van zijn plannen om schijnhuwelijken strenger aan te pakken op de VRT-radio ook bedrijven met de vinger. Scheert de minister internationale ondernemingen als Barco, Bekaert, LVD, Pauwels, Picanol, Schréder over eenzelfde kam als een handvol dubieuze bedrijven die meedraaien in de mensenhandel?

Directeur-generaal Pieter Timmermans van het VBO schrijft de stroefheid in het huidige visumbeleid toe aan het gebrek aan een duidelijk en consequent onderscheid tussen migratie- en immigratiebeleid. “Dat geldt zowel voor de opvulling van zogenaamde knelpuntberoepen als voor het gewone visumbeleid bij de dagelijkse commerciële contacten. Businessvisa behoren eigenlijk tot de categorie ‘migratiebeleid’, terwijl asielzoekers en vluchtelingenstromen – die men wil indijken – thuishoren onder de noemer ‘immigratie’. Op ambassades bestaat dat onderscheid niet.”

Timmermans pleit ervoor dat Buitenlandse Zaken in samenspraak met onze Schengen-partners eventueel afzonderlijke loketten en bijbehorende snelprocedures op punt zou zetten voor dergelijke businesscontacten. “Met de huidige elektronische middelen zouden diplomatieke posten toch heel snel over en weer feedback moeten kunnen hebben met bedrijven. De bedrijven bezorgen hun tijdelijke bezoekers immers geschreven uitnodigingen en staan garant voor de verblijfskosten. Als men daar serieus werk van wil maken, moet dat allemaal snel na te trekken zijn.”

E.B.

W.R.