Verplicht schaafwerk

Solvay kondigde vorige week aan 800 jobs te willen schrappen. Dat is niet min, want het betekent dat de gedistingeerde Brusselse chemiegroep wil doorgaan met bijna 5 procent minder personeel. België wordt zelfs het hardst van alle landen getroffen, met een verlies van 150 à 160 banen.

Hoe jammer ook voor de betrokkenen, maar het werd hoog tijd dat Solvay aan het schaven ging. De structuur van de groep was afgestemd op een groep waar farma nog deel van uitmaakte, en was na de verkoop van die divisie aan Abott aan herziening toe.

Met zijn herstructurering maakt Solvay zich naar eigen zeggen op voor één of enkele overnames. Die heeft het bedrijf zichzelf en de aandeelhouders beloofd na de verkoop van zijn farmadivisie. De omvang van het banenverlies kan evenwel niet enkel verklaard worden door de verkoop van farma. Er is meer aan de hand, namelijk dat de sector uit zijn voegen barst in het Oosten, ten koste van de activiteiten in Europa. Niet verwonderlijk dus dat Solvay drie kwart van die 800 overtollige banen schrapt in Europa. Waar de westerse chemiebedrijven vroeger lustig exporteerden naar Azië, wordt die vraag nu ter plaatse geabsorbeerd met de vele nieuwe installaties. Ook Solvay zal op de tippen van zijn tenen moeten lopen om niet overdonderd te worden. Daar bovenop komt de economische crisis, die de voorbije twee jaar geleid tot het verlies van naar schatting 100.000 chemiebanen. Velen hebben sneller dan Solvay de tering naar de nering gezet.

Dat de herstructurering toch nog verrast, oogt op het eerste gezicht vreemd. Het bedrijf had de voorbije lente aangekondigd dat het jaarlijks 120 miljoen euro wou besparen. De verklaring zit in het feit dat Solvay in vergelijking met vele collega’s sociaal altijd erg braaf is geweest. Deze herstructurering is zijn zwaarste ingreep.

Dat zelfs het brave Solvay zich verplicht voelt om de hakbijl te hanteren, is ook een belangrijk signaal voor zijn sectorgenoten in ons land. Wanneer de zenuwachtigheid over Azië nog groeit, zullen heel wat managementcomités de groepsstructuren opnieuw onder de loep nemen. Het is maar te hopen dat dit niet tot slecht nieuws leidt bij sectorgenoot Bayer, waar de vakbonden in Antwerpen begin dit jaar nog met vuur speelden door een door de directie noodzakelijk geacht saneringsplan te torpederen. Het gewonnen spelletje blufpoker van toen kan hen nog duur te staan komen.

Intussen is Solvay zijn stoffige imago voor een groot stuk kwijt, vooral dankzij zijn hoogtechnologische en milieuvriendelijke speciale polymeren. Nu het ook zijn structuur lichter maakt, wordt Solvay met zijn sexier imago en zijn berg cash van ruim 5 miljard euro ook een steeds aantrekkelijker overnameprooi. Een overnemer die ook actief is in de basischemie, zou nochtans veel geld op tafel moeten leggen voor een bedrijf waarmee het zich problemen met de concurrentieautoriteiten op de hals haalt. Solvay is in de meeste van zijn basischemieactiviteiten marktleider.

Toch zou zo’n overname perfect kunnen, als de familiale aandeelhouders mee willen. Die controleren via de holding Solvac 30 procent van de aandelen. Hopelijk laten die deftige Belgische families zich niet verleiden tot een uitverkoop. Ondernemingen als Solvay, die sterk genoeg staan om zelf op het overnamepad te gaan, zijn niet bepaald dik gezaaid in België. De overheid zou dan ook beter de roep van Solvay & co om meer steun en omkadering ter harte nemen. Zonder uitzicht op een sterk industrieel beleid met gunstiger loonkosten zijn vroeg of laat nieuwe herstructureringen onafwendbaar.

Lees ‘Banenverlies bij Solvay was niet te vermijden’ blz. 86

zaken

Door bert lauwer, Redacteur Trends

Ondernemingen als Solvay, die sterk genoeg staan om zelf op het overnamepad te gaan, zijn niet bepaald dik gezaaid in België.