Verlengen, die fiscale amnestie

Het afgelopen trimester leverden de banken tweeënhalf keer meer attesten voor de eenmalige bevrijdende aangifte (EBA) af dan tijdens de eerste helft van het jaar. Ondanks het pessimisme van de Cash-lezers (zie de enquête in ons zusterblad) en het wantrouwen van de Belgen tegen de overheid, kiezen steeds meer belastingplichtigen eieren voor hun geld. Ze beseffen dat het nu of nooit is, aldus een woordvoerder van de financiële sector.

Berouwvolle zondaars hebben echter niet veel tijd meer: de maatregel loopt nog tot 31 december. Maar buitenlandse banken liggen dwars. In tegenstelling tot de courante procedure – een telefoontje volstond – eisen ze nu lijfelijke aanwezigheid van de Belgen om het kapitaal te repatriëren. Zo hopen de financiële instellingen niet te veel cliënten te verliezen. Ook strooien ze zand in de ogen van de onwetende beleggers door hen Tak 21- of Tak 23-producten – buitenlandse levensverzekeringen gekoppeld aan beleggingsfondsen – als alternatief voor de EBA voor te stellen. Maar deze ontsnappingsroutes bieden slechts schijnveiligheid. Bovendien riskeren de fraudeurs vijf jaar gevangenisstraf en confiscatie van hun kapitaal, zoals advocaat-generaal Francis Desterbeck bevestigt (zie blz. 90).

Gelukkig overweegt minister van Financiën Didier Reynders ( MR) een verlenging van de amnestiemaatregel. De socialisten pruttelen nog wat tegen, maar een eenvoudige omzendbrief kan al veel oplossen. Iedereen die vóór het einde van het jaar de EBA-procedure inzet, zou van de absolutie moeten kunnen genieten. Het is een geval van overmacht dat buitenlandse banken de procedure zo lang laten aanslepen. Bovendien heeft de overheid zelf de fout gemaakt een verwarrende wet te schrijven. Wat regelgevend oplapwerk is hier zeker op zijn plaats, zonder daarbij aan de geest van de EBA-wet te raken.

Uiteindelijk vaart iedereen wel bij het welslagen van de amnestiemaatregel. Dankzij deze extra inkomsten kan de regering de fiscale druk op arbeid verder verminderen. De nieuwe generatie heeft de gerepatrieerde erfenis ook broodnodig om in nieuwe bedrijfsactiviteiten of expansie te investeren. Met zwart geld van hun ouders kunnen zij weinig doen. Bovendien kiest de jeugd van de 21ste eeuw voor transparantie en corporate governance om concurrentievervalsing te vermijden. Ten slotte hebben de oude zondaars, getekend door oorlogsherinneringen en een huizenhoge fiscale druk, er ook alle belang bij. Het gevaar bestaat immers dat zij binnenkort met hun zwart geld niets meer kunnen doen, uitgezonderd wijn drinken en roomsoezen eten. Vandaag zijn transacties van meer dan 15.000 euro al verdacht en moeten gemeld worden. Daar kan je amper een keuken voor je kinderen van kopen. Het maximumbedrag dat we nog cash mogen uitgeven, zal verder dalen. We zullen in de toekomst zelfs geen exotische reis meer kunnen boeken zonder dat de fiscus op de hoogte is.

Wilt u levenslang van uw fiscale angst bevrijd zijn, laat deze unieke kans op amnestie dan niet liggen.

Eric Pompen