Vergeet het afbetalingsplan niet

Daan Killemaes

We zijn vandaag allemaal keynesianen. Zowat elk land vlucht in een expansief fiscaal beleid om de schade te beperken. Zie het als een investering in de toekomst. De overheidstekorten en de schulden lopen in een rotvaart op, maar er is geen alternatief. Als covid-19 te veel het groeipotentieel en dus de terugbetalingscapaciteit van de economie aantast, dan zijn we nog verder van huis. Het geld vloeit het best naar productieve investeringen, en het is aanbevolen alleen gezonde bedrijven een levenslijn toe te werpen, maar het is pompen of verzuipen. De overheid kan niet anders dan de inkomens ondersteunen en de curve van de faillissementen afvlakken. De overheid geeft uit wat de privésector niet meer kan uitgeven.

Je kunt niet én schulden opbouwen én doen alsof er niets aan de hand is.

Schuldopbouw is géén gratis lunch, hoewel ook de Belgische overheid bijna gratis kan lenen. Het is bovendien heel waarschijnlijk dat de rente nog lange tijd heel laag blijft. Politici hoeven niet wakker te liggen van mogelijke rentesneeuwballen. De overheidsschuld lijkt niet meer dan een getal. Maar het getal wordt op termijn wél relevant. Hoe hoger de overheidsschuld, hoe hoger de kans dat beleggers op een dag hogere rentevoeten eisen, omdat ze bang zijn voor inflatie, of omdat ze vragen beginnen te stellen over de houdbaarheid van de schuldopbouw. Je kunt niet én schulden opbouwen én doen alsof er niets aan de hand is. Een vervelende vaststelling is dat de Belgische overheidsschuld in crisissen hoger springt, maar in goede tijden niet meer daalt. Met een beetje pech stijgt de schuld eind volgend jaar naar 130 procent van het bruto binnenlands product. Bij een volgende crisis krijgen we de grens van 150 procent in het vizier. Schulden maken moet nu, maar de politici schrijven er beter ook een geloofwaardig afbetalingsplan bij. Ook dat was een advies van Keynes.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content