Van zigeunerkind tot topmanager

Van kansarm zigeunerkind tot puissant rijke Nederlandse zakenvrouw en minnares van enkele roemruchte topmanagers – een biografie over de nu 57-jarige Sylvia Toth kon niet uitblijven.

Geruime tijd schitterde ze niet alleen in de businessmagazines, maar prijkte ze ook in de roddelbladen. In 1995 huwde ze met Pierre Vinken, die voor haar een kobaltblauwe tennisbaan liet aanleggen op zijn landgoed, maar een goed jaar later waren ze al gescheiden. Commentarieerde Toth: “Je kunt natuurlijk stellen: mannen die met een druk bezette zakenvrouw trouwen, weten waaraan ze beginnen. Maar op de een of andere manier hebben veel mannen toch het idee dat vrouwen na die trouwdag met de Libelle op de bank gaan zitten.” Duurzame relaties met een vrouwelijke topmanager lijken moeilijk: “Als ik eens met een nieuwe vriend op een receptie was, riep er altijd wel een of andere lolbroek: wil meneer Toth ook wat drinken? Dan wist ik al: nou, die ben ik vanavond dus weer kwijt.”

De pikante episoden worden weliswaar niet weggemoffeld, maar de klemtoon in de biografie die de Nederlandse freelance journaliste Jackie van der Werff schreef, ligt op de ondernemerssaga. Niet toevallig luidt de titel Het zakenleven van Sylvia Toth. De voormalige Content-topvrouw weigerde aanvankelijk mee te werken aan het boek, maar las wel het manuscript voor publicatie.

Midden de jaren zestig lagen er nog kansen voor alerte medewerkers in de prille uitzendsector, die niet vergeleken kan worden met de huidige markt. Voor de bonafide uitzendgroepen was het opboksen tegen vooroordelen. In die pioniersomgeving voelde Toth zich prima in haar sas. Doordat Jackie van der Werff het levensverhaal van Toth afwisselt met de kroniek van de uitzendsector, overstijgt het boek de loutere biografie. Dat ze zich daarbij vastklampt aan de Nederlandse evolutie, is geen nadeel. De uitzendsector is immers nergens ter wereld zo sterk ingeburgerd als bij onze noorderburen, waar ruim 4% van de beroepsbevolking aan de slag gaat als uitzendkracht (het dubbele van de penetratie in België).

Nog tot mei 1998 bleef Toth Content leiden. Te lang, volgens vriend en vijand. Het besturen ging haar lang niet zo goed af als het pionieren. Toen Creyf’s de keten in juni 1999 inlijfde, bezat ze te weinig aandelen om de deal tegen te houden. De Antwerpenaars werden beschouwd als een industrieel bureau dat voor het snelle geld gaat. Voor Creyf’s was Content, dat zich toespitst op administratieve en hoger geschoolde krachten, een mooie aanwinst, al vielen er eerst nog enkele lijken uit de kast in de vorm van handel met voorkennis. Toth stond erbuiten, maar haar naam kwam alweer in opspraak, toen haar nieuwe vriend Cor Boonstra (de voormalige Philips-topman) ook in een voorkennisaffaire genoemd werd. Ook toen diens vrouw ontvoerd werd, moest Toth de keerzijde van de roem torsen. Ontgoocheld trok ze zich uit de schijnwerpers terug. Ze maakt nu in Zuid-Frankrijk het mooie weer met consultancy in immobiliën en buitenlandse bedrijfsvestigingen.

Luc De Decker

Jackie van der Werff, Het zakenleven van Sylvia Toth. Arbeiderspers, 230 blz., 15,90 euro.

“Op de een of andere manier hebben veel mannen toch het idee dat vrouwen na de trouwdag met de Libelle op de bank gaan zitten.”