Van rugzak tot zakenman

De man achter de Lonely Planet-gidsen deed op een promotietoernee ons land aan. Wie maalt om zijn schrijfselen ?

Tony Wheeler schreef dertig jaar geleden zijn eerste reisboek. Hij is zeker geen Bruce Chatwin of andere grote verteller, maar hij vond wel een gat in de reismarkt : de betere gids, die zich in de eerste plaats richt op de niet zo conformistische reiziger. En dat was het begin van de Lonely Planet-reeks.

Tot op de dag van vandaag zijn deze gidsen over landen, streken en steden schoolvoorbeelden van hoe een reisgids moet zijn : boordevol praktische informatie, prijzen, telefoonnummers, kaartjes, plattegronden. De 140 auteurs van de uitgeverij, die zo’n 200 titels op de markt bracht en die regelmatig van een updating voorziet, schrijven alleen over goudgele stranden, typische restaurants en idyllische stadswijken als die ook echt goudgeel, typisch en idyllisch zijn. Er wordt geen stroom clichés over de hoofden van de lezer uitgekapt, maar wel veel achtergronden, zowel sociaal, politiek, economisch, etnisch of natuurkundig. En u wordt ook helemaal niet overdonderd met kleurrijke prentjes van ingehuurde schonen die lachen alsof ze aan de rand van het zwembad van een oervervelend hotel, de tijd van hun leven beleven. Wheeler geeft namelijk geen geld uit aan foto’s en illustreert zijn gidsen zeer spaarzaam.

Alle gidsen hebben nog een trek gemeen : ze zijn erg eigenzinnig. Nog altijd beginnen de systematische overzichten van de hoofdstukjes Places to eat of Places to stay (de gidsen zijn alleen in het Engels verkrijgbaar) onder aan de ladder, bij de goedkoopste etablissementen dus. Daar staan de auteurs het langst bij stil, maar evengoed vindt u er de Hiltons en Intercontinentals van deze wereld in.

Wheeler begon zijn business voor de rugzaktoerist hij gaf overigens zijn landengidsen de ondertitel Travel Survival Kit mee en is dat publiek trouw gebleven. Dat wil niet zeggen dat de reizende zakenman zijn neus moet ophalen voor deze gidsen, integendeel. Omzeggens in geen enkele andere gids kan hij zoveel samengebalde praktische informatie vinden. De prijzen van Europcar-huurauto’s in Moskou ? De lijst van ambassades in Singapore ? De visa-formaliteiten voor China ? Wat betekent glasi in het Swahili ? De prijs van een lunch in een visrestaurantje in de jachthaven van Miami ? U vindt het er allemaal in.

Merkwaardig zijn de zeer behoorlijke updates van de gidsen, operaties die telkens fortuinen moeten kosten. In elke uitgave wordt vermeld van welk jaar de eerste editie stamt en wanneer de updates zijn doorgevoerd. Door dat permanent bijwerken, worden de risico’s dat een vijfsterrenhotel bij uw bezoek al vervallen is tot een bordeel, tot een minimum herleid. Achterhaalde informatie is zeldzaam bij Lonely Planet. Attente lezers de gidsen kennen een schare trouwe fans melden zoiets vaak snel aan de uitgever. En die zet dat tegenwoordig op zijn Internet-site ( http : www. lonely. planet. com).

MARK VRIJENS

Gidsen Lonely Planet Het constant bijwerken van de gidsen maakt ze tot een goudmijn voor de toerist.