“Vrienden en collega’s zeggen me soms dat ze helemaal worden opgeslokt door hun werk. ‘Dat is fantastisch’, antwoord ik dan en dat meen ik ook. Je raakt maar vooruit in het leven als je even uit balans wordt gebracht. Het is pas als je uit evenwicht wordt geduwd dat je gaat bewegen en de ene voet voor de andere gaat zetten. Iets wat perfect in evenwicht is, is dus per definitie een beetje saai. Mij zal je er dan ook niet op betrappen dat ik een millimeterafweging maak van hoeveel tijd ik in mijn werk kan steken en hoeveel in mijn leven daarnaast. Anders zou ik nooit voelen dat ik op het ene of het andere vlak iets mis. Evenwicht is dus een nobel streven, maar je wordt er niet per se gelukkig van.
“Mijn professionele omgeving kent mijn insteek daarover en stoort zich daar niet aan. Ik ben iemand die graag veel energie debiteert en een beetje druk legt om te kunnen groeien, maar ik besef wel dat ik moet temporiseren als iemand anders in een energiedip zit. Op professioneel vlak zit de balans dus wel goed. Het is vooral de andere kant – de vrienden en familie – die af en toe wel eens opmerkt dat ik al maanden afwezig lijk. Dat kan, dan had ik andere dingen te doen. Het is goed dat dat wordt geadresseerd, want ik vind die mensen niet minder belangrijk omdat ik hen minder zie. Al voelt dat voor hen misschien wel zo aan.”
Ballen van glas
“Toen ik bij BDO tot CEO werd verkozen, spraken mijn kinderen daarom ook hun ongerustheid uit. Ze waren trots, maar ze waren wel bang dat ze me vier jaar kwijt zouden zijn. Terwijl het helemaal niet mijn bedoeling was vier jaar te verdwijnen. Zo’n reactie komt wel binnen, veel harder dan professionele feedback.
“Op zulke momenten moet ik altijd denken aan de wijsheid over jongleren met rubberen en glazen ballen. Het was voormalig Coca-Cola-CEO Bryan Dyson die stelde dat je bij het jongleren de werkbal gerust eens mag laten vallen. Die is van rubber, die botst wel terug. Je andere ballen moet je wel in de lucht houden, want die zijn van glas. Laat je die vallen, dan is er permanente schade. Zo ervaar ik het ook. Door de ups en downs in mijn carrière heen heb ik gemerkt dat er altijd nieuwe kansen komen. In je privéleven is het veel moeilijker nieuwe kansen te creëren als je iets hebt stukgemaakt.”
Healing place
“Ik heb dus altijd graag en hard gewerkt, maar er waren ook momenten dat ik moest vaststellen dat ik er te weinig ben geweest voor mijn gezin. Enkele jaren geleden kwam ik er bijvoorbeeld toevallig achter dat mijn jongste zoon naar school reed op een fiets die nog maar half aan elkaar hing. Hoe was het mogelijk dat ik dat niet eerder had opgemerkt? Tja, ik vertrok ‘s ochtends vroeg naar het werk en keerde pas ‘s avonds laat terug. Ik zag mijn zoon nooit op of van zijn fiets stappen en hij ging ervan uit dat ik toch geen tijd had om zijn fiets te repareren. Dan moet je toch eens bij jezelf te rade gaan en durven bijsturen. Ook dat is zelfrealisatie.
“We hebben de fiets uiteindelijk samen hersteld en nu zie ik mijn zoon wel verschillende ochtenden per week met de fiets naar school vertrekken. Dankzij het coronavirus kan ik de files vermijden en heb ik de voorbije twee jaar mijn kinderen van dichtbij zien opgroeien. Nu besef ik nog meer dat het me te ver zou gaan om dat te moeten missen. Mijn gezin is mijn healing place. Als mens word je bij wijze van spreken voortdurend gekwetst in het leven. Dan moet je ergens kunnen thuiskomen. Ergens waar de dingen in perspectief worden geplaatst. Ergens waar je kunt genezen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier