Uw pact met de fiscus

Net als voetbal is fiscaliteit oorlog. Beide activiteiten zijn een nationale volkssport. Maar onder druk van de globalisering verandert de tijdgeest. Sinds de financiële schandalen die ons economisch bestel in rep en roer zetten, klinkt de ethische roep naar transparantie en eerlijke concurrentie steeds luider. Fiscale fraude schaadt de bonafide ondernemingen.

De trendbreuk is ingezet. ‘Communicatie tussen overheid en belastingplichtige’ is de nieuwe lijfspreuk. Beide partijen werken in onderling overleg minnelijke schikkingen of vrijwillige overeenkomsten ( rulings) uit. Samen met de fiscus zoeken de beroepsfederaties naar een gemeenschappelijke aanpak van het zwartwerk in de respectieve sectoren. Ook bestaat een prototype van fiscale kruispuntenbank voor ondernemingen, die alle bedrijfsgegevens van de verschillende departementen bundelt. Daarnaast beschikken de gewestelijke directeurs over de bevoegdheid om akkoorden te sluiten met belastingplichtigen die een betalingsachterstand hebben opgelopen. De verschillende taxatie- en invorderingsdiensten plegen meer overleg en wisselen elektronische informatie uit. De geautomatiseerde risicoanalyse wordt verfijnd.

De goede wil bij de ambtenaren is dus duidelijk aanwezig. Maar de administratie loopt nog mank. De beloofde hervorming sleept al twee decennia aan. In 1986 gaf ex-minister van Financiën Mark Eyskens ( CD&V) de opdracht aan wijlen administrateur-generaal René Taverniers om een coherent systeem uit te dokteren. Op 6 april 1989 zei Wivina De Meester (CD&V), toenmalig staatssecretaris van Financiën, aan Trends: “Op dit ogenblik bereiden we een reorganisatie van de belastingdiensten voor. Binnen de drie jaar moet het informatiseringsprogramma gerealiseerd zijn.” Maar vandaag is het nieuwe organigram, zoals uitgetekend in Coperfin, nog altijd niet ingevuld.

Een kat vindt er haar jongen niet meer in terug. De federale overheidsdienst Financiën heeft dringend een crisismanager à la Philippe Bodson nodig – zoals we al op 5 februari 2004 schreven – om orde op zaken te stellen. Met kleine hulpmiddelen, zoals het schrijven van een vriendelijke brief in plaats van al die juridische dreigementen, kun je al wonderen verrichten. In Spanje heeft het ministerie van Financiën overal in het land mooi ogende belastingwinkels uit de grond gestampt, waar particulieren en bedrijven met al hun fiscale vragen terecht kunnen. Zo dicht je de kloof tussen burger en staat.

Ten slotte bestaat er een dringende nood aan een fiscaal pact. De ondernemer is bereid zijn duit in het zakje te doen, maar wil graag weten waar al zijn belastinggeld naartoe gaat. Als de meerderheidsfracties binnen de regering nu eens zouden afspreken om alle extra inkomsten die de fiscus tijdens zijn controles vindt aan te wenden voor een tariefverlaging in de vennootschapsbelasting, dan slaan ze twee vliegen in één klap. Enerzijds verdwijnt de traditionele wrevel tussen de fiscale controleur en de belastingplichtigen. Anderzijds zet de overheid ons land opnieuw op de kaart voor buitenlandse investeerders. Zo stimuleer je economische groei en werkgelegenheid, wat op zijn beurt bijkomende inkomsten voor de schatkist oplevert. Met zo’n maatregel wint iedereen.

Eric Pompen