Twintig jaar hard werken

De Brit Malcolm McKenzie beleefde een Frans sprookje.

Golf is in de eerste plaats een sport waarvoor geduld nodig is. Het verhaal van de Brit Malcolm McKenzie (40) illustreert dat perfect. De man wachtte twintig jaar op zijn eerste titel in de Europese Tour. Trouwens niet zomaar een overwinning, want hij zette zijn naam op de erelijst van de Franse Open, het oudste toernooi op het continent. Meteen is hij de opvolger van de Spanjaard Olazabal, die dit jaar pas zesde werd.

McKenzie dankt zijn overwinning op de gevreesde Golf National, in de buurt van Versailles, onder meer aan een birdie op de laatste hole. Daarmee deed hij één punt beter dan de Zuid-Afrikaan Trevor Immelman: 14 onder par tegenover 13. Vier holes voor het eind leek McKenzie gewonnen spel te hebben, toen hij met drie slagen voorsprong leidde. Maar drie bogeys op rij vanaf hole 15 zorgden ervoor dat Immelman kon terugkeren tot op gelijke hoogte. Dan speelde de jonge Zuid-Afrikaan par op de 18 en wist McKenzie dat hij een birdie nodig had om te winnen.

Op de par 5 restte hem na zijn drive nog 180 meter tot aan de vlag, alleen bevindt de hole er zich op een eilandje. Hij sloeg een schitterende ijzeren 2 en zag hoe de bal tot op vijf meter van de hole rolde. Twee putts later won hij de Open.

Meteen kwam er een einde aan de recordreeks van McKenzie, die sinds 1981 precies 509 (!) toernooien zonder overwinning speelde – een eind voorbij het record van Roger Chapman. Die speelde 472 toernooien op rij zonder overwinning, tot het verleden jaar in Brazilië eindelijk lukte. Malcolm McKenzie kreeg alvast een cheque van 333.330 euro, de grootste uit zijn carrière en meer dan al wat hij in 2000 en 2001 samen verdiende.

McKenzie maakt er geen geheim van dat hij op de holes 15, 16 en 17 bijna begaf, zo zenuwachtig stond hij te spelen. Omdat hij niet wist hoe hij hole 18 moest aanpakken: afwachtend spelen of ervoor gaan. Hij discussieerde trouwens opvallend lang met zijn caddie. “Die gaf me uiteindelijk de raad om ervoor te gaan, en ik moet hem daar nu voor bedanken. Er zijn van die momenten dat je je kans moet grijpen. En ik heb lang op deze kans gewacht. Mijn leven ziet er nu anders uit, want ik moest de voorbije drie jaar twee keer langs de Qualifying School gaan. Nu ben ik daar voor een tijdje van vrijgesteld.”

Malcolm stamt uit een sportieve familie, en dat heeft hem ongetwijfeld gehard. Zijn vader Laurie was profvoetballer bij Sheffield Wednesday en zijn oudste broer, Iain, was lange tijd een van de beste amateurs bij Yorkshire. Tot voor de Franse Open was 1990 het beste seizoen van McKenzie, toen hij op de 25ste plaats strandde. Twee jaar later eindigde hij op een gedeelde vijfde plaats in de Britse Open 1992, die werd gewonnen door Nick Faldo.

John Baete [{ssquf}]