Triumph Bonneville

Een moderne motor in een nostalgische verpakking.

In 1959 bracht het Britse Triumph de eerste T120 Bonneville uit, een 650 cc tellende staande tweecilinder. De naam verwees naar de Bonneville-zoutvlakte in de Amerikaanse staat Utah, waar in 1954 een gestroomlijnde Triumph een topsnelheid van 344 kilometer per uur haalde. De Bonneville was toen een van de populairste motoren.

De Bonneville onderging sinds 1959 detailwijzigingen en de inhoud werd in de jaren zeventig op 750 cc gebracht. Al die jaren bleef de basis hetzelfde. Maar Triumph kon het net als de hele Engelse bike-industrie niet bolwerken tegen de Japanners, die betrouwbaardere, lek- en trillingsvrije, en steeds verder ontwikkelde motoren op de markt zetten. Dat kon van de Britse producten niet worden gezegd. In 1983 viel het doek over Triumph.

Aan het einde van de jaren tachtig kocht de Britse zakenman John S. Bloor de rechten van Triumph en begon met een schone lei. In 1991 liepen er weer Triumphs van de band. Driecilinders met een inhoud van 900 cc, vierpitters van 1200 cc. Moderne motoren die de vergelijking met de Japanse topproducten konden doorstaan. Maar nog geen twin. Dat durfde Triumph pas in 2000 aan, toen het nieuwe bedrijf het vertrouwen van de kopers gewonnen had. Als ze direct in 1991 met een Bonneville voor de dag waren gekomen, zou de firma in het hoekje van klassieke motoren zijn geplaatst.

Want de Bonneville is uiterlijk een motorfiets met zeer klassieke trekjes, maar innerlijk is het techniek van nu. Er zijn bijvoorbeeld spaakwielen gemonteerd, er is een voorspatbord dat met beugels aan de voorvorkpoten bevestigd is, de contactsleutel moet aan de zijkant naast de – verchroomde – koplamp in het contact worden gestoken, de choke zit rechtstreeks op de carburator, het zadel is ouderwets plat, de uitlaten blinken hevig.

De motor, waarvan de cilinderinhoud 790 cc bedraagt, is opvallend laag en komt klein over. De zitpositie, ietwat rechtop, is goed. Een lange rit naar Noord-Holland bleek geen al te vermoeiende bezigheid. Door het ontbreken van bescherming krijg je bij hogere snelheden wel te maken met de kracht van de rijwind. Echt hinderlijk was die echter niet. De Bonneville heeft geen enorm hoog vermogen (‘slechts’ 62 pk), maar heeft wel een groot koppel. Bij het uitkomen van de bochten of bij verkeerslichten komt hij vlot op snelheid. Met 205 kilo is de motor niet extreem zwaar. De smalle bouw en het relatief lage gewicht maken dat je met de Triumph makkelijk door het verkeer kunt laveren. De enige minpunten zijn de voorrem die iets agressiever mag, de te smalle tank ter hoogte van de knieën en het ontbreken van een kickstarter. Die zou het retrogehalte nog hoger maken.

Goed beschouwd is de Bonneville een redelijk alternatief voor iemand die iets anders wil dan de Japanse motoren, maar niet voor het Harley-gebeuren valt.

Ad van Poppel

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content