THE GODFATHER

OP Z’N CHINEES.

“Weliswaar gescheiden net als in mijn privé-leven zal Biotim altijd mijn kind blijven, wat er ook moge gebeuren.”

Met stijl ontvangt Jean-Pierre Ombregt (48 j.), gedelegeerd bestuurder van Enviroasia, zijn gasten. In z’n beveiligde residentie filosofeert de flamboyante Bruggeling over de mogelijke gevolgen van de fusie tussen Suez en Lyonnaise des Eaux. In de garage blinkt een rode sportwagen, één van de drie Ferrari’s op het hele eiland.

Als burgerlijk ingenieur scheikunde en milieutechniek start Ombregt zijn carrière in 1974 bij Petrochim in Antwerpen. Na 2,5 jaar stapt hij over naar O. De Koninckx, het studiebureau van wijlen Vic De Proost, waar hij verantwoordelijk wordt voor de industriële afvalwaterzuivering. In 1984 gaat dit roemruchte team echter aan zijn megalomanie ten onder. Ombregt besluit op eigen houtje verder te gaan. In opdracht van Acec richt hij een waterzuiveringsbedrijf op, dat de anaërobe technologie van professor Willy Verstraete ( Universiteit Gent) verder moet commercialiseren : Biotim. Vanaf het prille begin richt Ombregt zijn pijlen op het Verre Oosten, traditioneel zeer sterk in de agrobusiness, en dus hét toepassingsgebied voor anaërobe waterzuivering. Ombregt : “Acec had de wereld in tweeën verdeeld. Zijn Waalse dochter Arbios kreeg de Latijnse landen toebedeeld, terwijl het Vlaamse Biotim zich op de Angelsaksische gebieden moest concentreren. Aangezien Europa nogal conservatief is, bleven slechts de Verenigde Staten en Azië over. Aangezien ik een voorliefde had voor de gele regio, was de keuze vlug gemaakt. Bovendien zijn de Chinezen, die geen enkele ervaring in waterzuivering hadden, gokkers en dus altijd wel kandidaat om een nieuwe technologie uit te proberen. Zo sloot Biotim zijn eerste contracten af in Thailand ( Thai Alcohol) en de Filipijnen ( Lamsan) in een periode dat het Westen het Verre Oosten nog moest ontdekken.”

In 1987 neemt Fabricom Biotim van het noodlijdende Acec over. Ombregt, een eeuwige dwarsligger, komt in aanvaring met de hiërarchische structuur van een gesloten Belgische groep, die zwaar de nadruk legt op financieel management. Bovendien wil de Tractebel-dochter zich op de eigen regio terugtrekken, terwijl de Bruggeling vooral internationaal denkt. Uiteindelijk sluiten beide partijen eind ’90 een gentleman’s agreement : scheiding van tafel en bed door middel van een licentie-overeenkomst.

Fabricom koopt de participatie van Ombregt (6 % aandelen) terug en laat hem een nieuwe firma oprichten Enviroasia die in ruil voor royalties aan de Tractebel-dochter alle lopende zaken van Biotim in Zuidoost-Azië overneemt. Niettegenstaande hij van de Belgische banken ter plaatse geen enkele steun kreeg, kiest Ombregt voor Manilla als uitvalsbasis.

Ombregt : “Dankzij mijn training in financieel beheer bij Fabricom, heb ik onmiddellijk een zowel fiscaal als vennootschapsrechtelijk optimale structuur voor mijn onderneming kunnen opzetten. De maatschappelijke zetel van Enviroasia bevindt zich in Hongkong. Daaronder zitten twee werkmaatschappijen. Enviroasia Corp in de Filipijnen fungeert als ingenieursbureau, terwijl P.V. Enviroasia PTE in Singapore de commerciële activiteiten van Indonesië en Maleisië coördineert. Voorts beschikt de groep over bijhuizen in Bangkok (Thailand), Jakarta (Indonesië), Chennai (Indië) én Karlsruhe (Duitsland).”

Sinds zijn oprichting in juli 1991 bouwde Enviroasia 115 anaërobe én aërobe waterzuiveringsinstallaties in het Verre Oosten van India tot Australië voor meer dan 2 miljard frank. Op zijn referentielijst staan vooral bedrijven uit de voedingssector : Heineken, Coca-Cola, Pepsi Cola, San Miguel, Carlsberg, Boon Rawd, Thai Amarit, Asia Brewery, National Starch & Chemicals, Lion Nathan, Anheuser Bush, Fosters. Vandaag realiseert de groep met 55 personeelsleden een omzet van 600 miljoen frank.

“Ik keer niet meer naar België terug,” besluit Ombregt : “Dat land deprimeert me. Hier schijnt de zon, de bevolking is altijd goed geluimd en een woord is een woord. Zakendoen op z’n Chinees, daar houd ik van. Tenslotte ben ik hier voor mijn personeel zowat de peetvader, waar ieder met al z’n grote en kleine problemen naartoe komt. Dat geeft voldoening.”

JEAN-PIERRE OMBREGT (ENVIROASIA) Scheiding van tafel en bed met Biotim via licentie-overeenkomst.