Terre de Lune

Pieter van Doveren

24-05-2006, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 07:50

Gastronomisch wijkrestaurant voor beschaafde lieden.

Mensen die de horeca goed kennen, weten dat er in de sector vele uren worden geklopt op momenten dat anderen vrij en blij zijn. De concurrentie in de horeca is groot en de winsten zijn klein. Het succesvol uitbaten van een restaurant vraagt niet alleen goede contactuele eigenschappen, maar ook kennis van zaken. Je moet een neus voor marketing hebben en aanvoelen waar het gat in de markt zit om vervolgens met veel vakbekwaamheid dat gat te vullen.

De horeca is een moeilijke en complexe sector en toch zijn er enthousiastelingen zonder opleiding die zich geroepen voelen om een restaurant te openen. Meestal loopt zo’n avontuur faliekant af. Er zijn echter ook voorbeelden van mensen die zich omschoolden en succes oogsten.

Een mooi model is autodidact Didier Garnich van restaurant Gin-Fish (Antwerpen), die in zijn vorige leven kinesitherapeut was en door zelfstudie een van de beste koks van Antwerpen werd. Binnenkort opent Didier Garnich naast zijn restaurant het hotel Matelot met tien kamers. De heer en mevrouw Van Acker dan weer waren oorspronkelijk apothekers. Ze veranderden het geweer van schouder en openden met succes het gastronomisch restaurant De Waterhoeve. Zij engageerden een kampioenskok en ontpopten zich als eersteklas managers.

André Harvie en Gisèle Kotek ten slotte zijn jeugdvrienden. Deze hogere kaderleden uit de petrochemie en de mediawereld zegden hun job vaarwel en namen samen recent het wijkrestaurant Terre de Lune over. Zij engageerden Frederic Robin als chef-kok. Hij komt uit Pauillac, werkte in België bij Bruneau en koestert een voorliefde voor de smaken uit het zuidwesten van Frankrijk en het Middellandse Zeegebied.

Terre de Lune is een intieme plek voor beschaafde burgers. U wordt er vriendelijk onthaald, maar moet wel tijd uittrekken om genoeglijk te tafelen (wij moesten bijna drie kwartier wachten op ons hoofdgerecht).

Wij kwamen met twee en kozen twee voorgerechten van de Franstalige spijskaart: ‘croquant’ als gehakte, rauwe tonijn met parfum van witte truffel, olijfolie, raketsla en koekjes van parmezaan (19 euro) en rogvleugel zonder graat in ouderwets rijke saus met kreeft en bonenkruid (17 euro). Hoofdgerechten waren: een vormtaartje van zonnevis van eerste kwaliteit met lagen courgette en prei en een lichte jus op een met acetosiroop versierd bord (24 euro) en zeebrasem in zoutkorst, geparfumeerd met rozemarijn en salie en opgediend met Provençaalse groenten (24 euro). Het glas werd gevuld met een aantrekkelijke Carmenère Araucano, Bodega Lurton, vakkundig gemaakt in Chili door de kinderen van een bekende Franse wijnbouwer (30 euro). Om deze smakelijke maaltijd af te sluiten was er een snoepgerecht, gemaakt van flinterdunne krokantjes en lichte koffiemousse, opgediend met koffiesaus (8 euro).